What does this passage mean ?

[www.sridasam.org]

ਅਥ ਦੇਵੀ ਜੂ ਕੀ ਉਸਤਤ ਕਥਨੰ ॥
अथ देवी जू की उसतत कथनं ॥
Now begins the description in praise of the goddess

ਸ੍ਵੈਯਾ ॥
स्वैया ॥
SWAYYA

ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮਰੀ ਹਮ ਪੈ ਤੁ ਸਭੈ ਸਗਨੰਗੁਨ ਹੀ ਧਰਿਹੋਂ ॥
होइ क्रिपा तुमरी हम पै तु सभै सगनंगुन ही धरिहों ॥
On receiving Thy Grace, I shall assume all the virtues;

ਜੀਅ ਧਾਰ ਬਿਚਾਰ ਤਬੈ ਬਰ ਬੁੱਧਿ ਮਹਾਂ ਅਗਨੰਗੁਨ ਕੋ ਹਰਿਹੌਂ ॥
जीअ धार बिचार तबै बर बु्धि महां अगनंगुन को हरिहौं ॥
I shall destroy all the vices, ruminating on Thy attributes in my mind;

ਬਿਨੁ ਚੰਡ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮਰੀ ਕਬਹੂੰ ਮੁਖ ਤੇ ਨਹੀ ਅੱਛਰ ਹਉ ਕਰਿ ਹੌਂ ॥
बिनु चंड क्रिपा तुमरी कबहूं मुख ते नही अछर हउ करि हौं ॥
O Chandi! I cannot utter a syllable from my mouth without Thy Grace;

ਤੁਮਰੋ ਕਰ ਨਾਮੁ ਕਿਧੋ ਤੁਲਹਾ ਜਿਮ ਬਾਕ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਬਿਖੈ ਤਰਿਹੌਂ ॥੫॥
तुमरो कर नामु किधो तुलहा जिम बाक समुंद्र बिखै तरिहौं ॥५॥
I can ferry across the ocean of Poesy, on only the boat of Thy Name.5.

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥
DOHRA

ਰੇ ਮਨ ਭਜ ਤੂੰ ਸਾਰਦਾ ਅਨਗਨ ਗੁਨ ਹੈ ਜਾਹਿ ॥
रे मन भज तूं सारदा अनगन गुन है जाहि ॥
O mind! Remember the goddess Sharda of innumerable qualities;

ਰਚੌ ਗ੍ਰੰਥ ਇਹ ਭਾਗਵਤ ਜਉ ਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਾਹਿ ॥੬॥
रचौ ग्रंथ इह भागवत जउ वै क्रिपा कराहि ॥६॥
And if she be kind, I may compose this Granth (based on) Bhagavata.6.

ਕਬਿਤੁ ॥
कबितु ॥
KABIT

ਸੰਕਟ ਹਰਨ ਸਭ ਸਿੱਧਕੀ ਕਰਨ ਚੰਡ ਤਾਰਨ ਤਰਨ ਸ਼ਰਨ ਲੋਚਨ ਬਿਸਾਲ ਹੈ ॥
संकट हरन सभ सि्धकी करन चंड तारन तरन शरन लोचन बिसाल है ॥
The large-eyed Chandika is the remover of all sufferings, the donor of powers and support of the helpless in ferrying across the fearful ocean of the world;

ਆਦਿ ਜਾਕੈ ਆਹਮ ਹੈ ਅੰਤ ਕੋ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰ ਸ਼ਰਨ ਉਬਾਰਨ ਕਰਨ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਹੈ ॥
आदि जाकै आहम है अंत को न पारावार शरन उबारन करन प्रतिपाल है ॥
It is difficult to know her beginning and end, she emancipates and sustains him, who takes refuge in her,

ਅਸੁਰ ਸੰਘਾਰਨ ਅਨਿਕ ਭੁਖ ਜਾਰਨ ਸੋ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ ਛਡਾਏ ਜਮਜਾਲ ਹੈ॥
असुर संघारन अनिक भुख जारन सो पतित उधारन छडाए जमजाल है॥
She destroys the demons, finishes various types of desires and saves from the noose of death;

ਦੇਵੀ ਬਰ ਲਾਇਕ ਸਬੁੱਧਿਹੂ ਕੀ ਦਾਇਕ ਸੁ ਦੇਹ ਬਰ ਪਾਇਕ ਬਨਾਵੈ ਗ੍ਰੰਥ ਹਾਲ ਹੈ ॥੭॥
देवी बर लाइक सबु्धिहू की दाइक सु देह बर पाइक बनावै ग्रंथ हाल है ॥७॥
The same goddess is capable of bestowing the boon and good intellect; by her Grace this Granth can be composed.7.

ਸ੍ਵੈਯਾ ॥
स्वैया ॥
SWAYYA

ਅੱਦ੍ਰ ਸੁਤਾ ਹੂੰ ਕੀ ਜੋ ਤਨਯਾ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਕੀ ਮਰਤਾ ਫੁਨਿ ਜੋਊ ॥
अद्र सुता हूं की जो तनया महिखासुर की मरता फुनि जोऊ ॥
She, who is the daughter of the mountain and the destroyer of Mahishasura;

ਇੰਦ੍ਰ ਕੋ ਰਾਜਹਿ ਕੀ ਦਿਵਯਾ ਕਰਤਾ ਬਧ ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭਹਿ ਦੋਊ ॥
इंद्र को राजहि की दिवया करता बध सु्मभ निसु्मभहि दोऊ ॥
She, who is the bestower of the kingdom on India by killing Sumbh and Nisumbh;

ਜੋ ਜਪ ਕੈ ਇਹ ਸੇਵ ਕਰੈ ਬਰ ਕੋ ਸੁ ਲਹੈ ਮਨ ਇੱਛਤਾ ਸੋਊ ॥
जो जप कै इह सेव करै बर को सु लहै मन इछता सोऊ ॥
He, who remembers and serves her, he receives the reward to his heart`s desire,

ਲੋਕ ਬਿਖੈ ਉਹ ਕੀ ਸਮ ਤੁੱਲ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਨ ਦੂਸਰ ਕੋਊ ॥੮॥
लोक बिखै उह की सम तु्ल गरीब निवाज न दूसर कोऊ ॥८॥
And in the whole world, none other is the supporter of the poor like her.8.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦੇਵੀ ਜੂ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਸਮਾਪਤਮ ॥
इति स्री देवी जू की उसतति समापतम ॥
End of the praise of the goddess,

The following Pankiti appearing in this passage seeks attention of the Gurmukh studying Dasam Baani:

ਅੱਦ੍ਰ ਸੁਤਾ ਹੂੰ ਕੀ ਜੋ ਤਨਯਾ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਕੀ ਮਰਤਾ ਫੁਨਿ ਜੋਊ ॥

In the above Pankiti it makes it clear that the Devi being praised is not the Shakti of Vaheguru but daughter of Adr-sutta (Parvati) who in turn is the Sutta (daughter of Adr the Himalaya Mountain i.e. Daksha Prajapati).

Please note the following 3 words appearing in this Pankiti:

ਅੱਦ੍ਰ - This word means Mountain and here it means the lord of Mountains i.e. Daksha Prajapati who is said to be the father-in-law of Shiva and father of Shiva's first consort - Sati. Sati later reincarnated as Parvati Devi the second wife of Mahesh (Shiva).

ਸੁਤਾ - this means daughter.

ਤਨਯਾ - means daughter as well.

ਅੱਦ੍ਰ ਸੁਤਾ ਹੂੰ ਕੀ ਜੋ ਤਨਯਾ means daughter (ਤਨਯਾ) of daughter (ਸੁਤਾ) of Mountain (ਅੱਦ੍ਰ).

In other words daughter of daughter of Mountain is Kaali or Chandi who is said to be creation / daughter of Parvati.

From the above it is safe to assume that the Devi Upma above is not the Upma of Vaheguru or the so called Shakti of Vaheguru but Upma (praise) of Chandi/Durga who is the daughter of Parvati. So why is Guru Sahib praising Durga here? It seems like this passage is a translation of the original sources from where the whole Chaubees Avatar has been translated. Guru Sahib knows better.

Daas,
Kulbir Singh

I think Guru Sahib is praising Good over Evil. Meaning Guru Sahib is praising God for bringing victory to the virtuous and destroying the wicked. In Chandi Di Vaar, Guru Sahib is praising Sri Akal Purakh who always gives victory against the nastics.

Bhai Sahib Ji,

Could not those couplets be praising the Shakti of Akal Purakh Sahib as Guru Sahib sees the Creator in His creation?

If Bhagat Namdev Ji, can use symbolism and references from Krishan Ji, and parise the Creator.
Could not Guru Sahib praise the Creater of ਅੱਦ੍ਰ ਸੁਤਾ in the same manner?

ਮਾਲੀ ਗਉੜਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ ਕੀ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਧਨਿ ਧੰਨਿ ਓ ਰਾਮ ਬੇਨੁ ਬਾਜੈ ॥ ਮਧੁਰ ਮਧੁਰ ਧੁਨਿ ਅਨਹਤ ਗਾਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਧਨਿ ਧਨਿ ਮੇਘਾ ਰੋਮਾਵਲੀ ॥ ਧਨਿ ਧਨਿ ਕ੍ਰਿਸਨ ਓਢੈ ਕਾਂਬਲੀ ॥੧॥
ਧਨਿ ਧਨਿ ਤੂ ਮਾਤਾ ਦੇਵਕੀ ॥ ਜਿਹ ਗ੍ਰਿਹ ਰਮਈਆ ਕਵਲਾਪਤੀ ॥੨॥
ਧਨਿ ਧਨਿ ਬਨ ਖੰਡ ਬਿੰਦ੍ਰਾਬਨਾ ॥ ਜਹ ਖੇਲੈ ਸ੍ਰੀ ਨਾਰਾਇਨਾ ॥੩॥
ਬੇਨੁ ਬਜਾਵੈ ਗੋਧਨੁ ਚਰੈ ॥ ਨਾਮੇ ਕਾ ਸੁਆਮੀ ਆਨਦ ਕਰੈ ॥੪॥੧॥

The Bani of Uggardanti is written in the same manner, and many often confuse it as mere praises of Durga Devi – but they are not. They are praising the Creater and not the creation.

Similarily, Chhands 211 to 230 of Akal Ustat praise “ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ”, and some Sikh scholars have even suggested that those are praises of the Devi and that they should be moved out of Akal Ustat and into Chandi-Charriter in future editions of Sri Dasam Granth. Bhai Randhir Singh in his book Gurmat Lekh states that contrary to others say, Chhands 211 to 230 of Akal Ustat are in praise of Akal Purakh and are in fact, Sri Mukh Vaak.

ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਦੀਰਘ ਤ੍ਰਿਭੰਗੀ ਛੰਦ ॥
ਦੁਰਜਨ ਦਲ ਦੰਡਣ ਅਸੁਰ ਬਿਹੰਡਣ ਦੁਸਟ ਨਿਕੰਦਣਿ ਆਦਿ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥
ਚਛਰਾਸੁਰ ਮਾਰਣਿ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣਿ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰਣਿ ਗੂੜ੍ਹ ਗਤੇ ॥
ਅਛੈ ਅਖੰਡੇ ਤੇਜ ਪ੍ਰਚੰਡੇ ਖੰਡ ਉਦੰਡੇ ਅਲਖ ਮਤੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਰੰਮ ਕਪਰਦਲ ਛੱਤ੍ਰ ਛਿਤੇ ॥ ੧॥੨੧੧॥
ਅਸੁਰਿ ਬਿਹੰਡਣਿ ਦੁਸਟ ਨਿਕੰਦਣਿ ਪੁਸਟ ਉਦੰਡਣਿ ਰੂਪ ਅਤੇ ॥
ਚੰਡਾਸੁਰ ਚੰਡਣਿ ਮੁੰਡ ਬਿਹੰਡਣਿ ਧੂਮ੍ਰ ਬਿਧੁੰਸਣਿ ਮਹਿਖ ਮਤੇ ॥
ਦਾਨਵੀਂ ਪ੍ਰਹਾਰਣਿ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰਣਿ ਅਧਿਮ ਉਧਾਰਣਿ ਉਰਧ ਅਧੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਰੰਮ ਕਪਰਦਨ ਆਦਿ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥ ੨॥੨੧੨॥
ਡਾਵਰੂ ਡਵੰਕੈ ਬਬਰ ਬਵੰਕੈ ਭੁਜਾ ਫਰੰਕੈ ਤੇਜ ਬਰੰ ॥
ਲੰਕੁੜੀਆ ਫਾਧੈ ਆਯੁਧ ਬਾਂਧੈ ਸੈਨ ਬਿਮਰਦਨ ਕਾਲ ਅਸੁਰੰ ॥
ਅਸਟਾਯੁਧ ਚਮਕੈ ਭੂਖਣ ਦਮਕੈ ਅਤਿਸਿਤ ਝਮਕੈ ਫੁੰਕ ਫਣੰ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਰੰਮ ਕਪਰਦਨ ਦੈਤ ਜਿਣੰ । ੩॥੨੧੩॥
ਚੰਡਾਸੁਰ ਚੰਡਣ ਮੁੰਡ ਬਿਮੁੰਡਣ ਖੰਡ ਅਖੰਡਣ ਖੂਨ ਖਿਤ ॥
ਦਾਮਨੀ ਦਮੰਕਣਿ ਧੁਜਾ ਫਰੰਕਣਿ ਫਣੀ ਫੁਕਾਰਣਿ ਜੋਧ ਜਿਤੇ ॥
ਸਰ ਧਾਰ ਬਿਬਰਖਣਿ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਕਰਖਣਿ ਪੁਸਟ ਪ੍ਰਹਰਖਣਿ ਦੁਸ਼ਟ ਮਥੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਭੂਮ ਅਕਾਸ ਤਲ ਉਰਧ ਅਧੇ ॥ ੪॥੨੧੪॥
ਦਾਮਨੀ ਪ੍ਰਹਾਸਨਿ ਸੁ ਛਬਿ ਨਿਵਾਸਨਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਪ੍ਰਕਾਸਨਿ ਗੂੜ੍ਹ ਗਤੇ ॥
ਰਕਤਾਸੁਰ ਆਚਨ ਜੁਧ ਪ੍ਰਮਾਚਨ ਨ੍ਰਿਦੈ ਨਰਾਚਨ ਧਰਮ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥
ਸ੍ਰੋਣੰਤ ਅਚਿੰਤੀ ਅਨਲ ਬਿਵੰਤੀ ਜੋਗ ਜਯੰਤੀ ਖੜਗ ਧਰੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਪਾਪ ਬਿਨਾਸਨ ਧਰਮ ਕਰੇ ॥ ੫॥੨੧੫॥
ਆਘ ਓਘ ਨਿਵਾਰਣਿ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਜਾਰਣਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਬਾਰਣਿ ਸੁੱਧ ਮਤੇ ॥
ਫਣੀਅਰ ਫੁੰਕਾਰਣਿ ਬਾਘ ਬਕਾਰਣਿ ਸਸਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਾਰਣਿ ਸਾਧ ਮਤੇ ॥
ਸੈਹਥੀ ਸਨਾਹਨਿ ਅਸਟ ਪ੍ਰਬਾਹਨਿ ਬੋਲ ਨਿਬਾਹਨਿ ਤੇਜ ਅਤੁਲੰ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਭੂਮਿ ਅਕਾਸ ਪਤਾਲ ਜਲੰ ॥ ੬॥੨੧੬॥
ਚਾਚਰ ਚਮਕਾਰਨ ਚਿਛੁਰ ਹਾਰਨ ਧੂਮ ਧੁਕਾਰਨ ਦ੍ਰਪ ਮਥੇ ॥
ਦਾੜ੍ਹੀ ਪ੍ਰਦੰਤੇ ਜੋਗ ਜਯੰਤੇ ਮਨੁਜ ਮਥੰਤੇ ਗੂੜ੍ਹ ਕਥੇ ॥
ਕਰਮ ਪ੍ਰਣਾਸਣਿ ਚੰਦ ਪ੍ਰਕਾਸਣਿ ਸੂਰਜ ਪ੍ਰਤੇਜਣਿ ਅਸਟ ਭੁਜੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਭਰਮ ਬਿਨਾਸਨ ਧਰਮ ਧੁਜੇ ॥ ੭॥੨੧੭॥
ਘੁੰਘਰੂ ਘਮੰਕਣਿ ਸਸਤ੍ਰ ਝਮੰਕਣਿ ਫਣੀਅਰਿ ਫੁੰਕਾਰਣਿ ਧਰਮ ਧੁਜੇ ॥
ਅਸ ਟਾਟ ਪ੍ਰਹਾਸਨ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਨਿਵਾਸਨ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਨਾਸਨ ਚੱਕ੍ਰ ਗਤੇ ॥
ਕੇਸਰੀ ਪ੍ਰਵਾਹੇ ਸੁੱਧ ਸਨਾਹੇ ਅਗਮ ਅਥਾਹੇ ਏਕ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਆਦਿ ਕੁਮਾਰਿ ਅਗਾਧ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥ ੮॥੨੧੮॥
ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨਿ ਬੰਦਨ ਦੁਸਟਿ ਨਿਕੰਦਨਿ ਭਿਸਟਿ ਬਿਨਾਸਨ ਮ੍ਰਿਤ ਮਥੇ ॥
ਕਾਵਰੂ ਕੁਮਾਰੇ ਅਧਮ ਉਧਾਰੇ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰੇ ਆਦਿ ਕਥੇ ॥
ਕਿੰਕਣੀ ਪ੍ਰਸੋਹਣਿ ਸੁਰ ਨਰ ਮੋਹਣਿ ਸਿੰਘਾਰੋਹਣਿ ਬਿਤਲ ਤਲੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਸਭ ਠੌਰ ਨਿਵਾਸਨਜੈ ਬਾਇ ਪਤਾਲ ਅਕਾਸ ਅਨਲੇ ॥ ੯॥੨੧੯॥
ਸੰਕਟੀ ਨਿਵਾਰਨਿ ਅਧਮ ਉਧਾਰਨਿ ਤੇਜ ਪ੍ਰਕਰਖਣਿ ਤੁੰਦ ਤਬੇ ॥
ਦੁਖ ਦੋਖ ਦਹੰਤੀ ਜੂੁਾਲ ਜਯੰਤੀ ਆਦਿ ਅਨਾਦਿ ਅਗਾਧਿ ਅਛੇ ॥
ਸੁਧਤਾ ਸਮਰਪਣਿ ਤਰਕ ਬਿਤਰਕਣਿ ਤਪਤ ਪ੍ਰਤਾਪਣਿ ਜਪਤ ਜਿਵੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਸਸਤ੍ਰ ਪ੍ਰਕਰਖਣਿ ਆਦਿ ਅਨੀਲ ਅਗਾਧ ਅਭੇ ॥ ੧੦॥੨੨੦॥
ਚੰਚਲਾ ਚਖੰਗੀ ਅਲਕ ਭੁਜੰਗੀ ਤੁੰਦ ਤੁਰੰਗਣਿ ਤਿੱਛ ਸਰੇ ॥
ਕਰ ਕਸਾ ਕੁਠਾਰੇ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰੇ ਅਧਮ ਉਧਾਰੇ ਤੂਰ ਭੁਜੇ ॥
ਦਾਮਨੀ ਦਮੰਕੇ ਕੇਹਰ ਲੰਕੇ ਆਦਿ ਅਤੰਕੇ ਕ੍ਰੂਰ ਕਥੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਰਕਤਾਸੁਰ ਖੰਡਣਿ ਸੁੰਭ ਚਕ੍ਰਤ ਨਿਸੁੰਭ ਮਥੇ ॥ ੧੧॥੨੨੧॥
ਬਾਰਜ ਬਿਲੋਚਨਿ ਬ੍ਰਿਤਨ ਬਿਮੋਚਨਿ ਸੋਚ ਬਿਸੋਚਨਿ ਕਉਚ ਕਸੇ ॥
ਦਾਮਨੀ ਪ੍ਰਹਾਸੇ ਸੁਕ ਸਰ ਨਾਸੇ ਸੁ ਬ੍ਰਿਤ ਸੁਬਾਸੇ ਦੁਸਟ ਗ੍ਰਸੇ ॥
ਚੰਚਲਾ ਪ੍ਰਅੰਗੀ ਬੇਦ ਪ੍ਰਸੰਗੀ ਤੇਜ ਤੁਰੰਗੀ ਖੰਡ ਅਸੁਰੰ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਸਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਆਦਿ ਅਨਾਦਿ ਅਗਾਧ ਉਰਧੰ ॥੧੨॥੨੨੨॥
ਘੰਟਕਾ ਬਿਰਾਜੈ ਰੁਣ ਝੁਣ ਬਾਜੈ ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਭਾਜੈ ਸੁਨਤ ਸੁਰੰ ॥
ਕੋਕਲ ਸੁਨ ਲਾਜੈ ਕਿਲਬਿਖ ਭਾਜੈ ਸੁਖ ਉਪਰਾਜੈ ਮਧ ਉਰੰ ॥
ਦੁਰਜਨ ਦਲ ਦੱਝੈ ਮਨ ਤਨ ਰਿੱਝੈ ਸਭੈ ਨ ਭੱਜੈ ਰੋਹ ਰਣੰ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਚੰਡ ਚਕ੍ਰਤਨ ਆਦਿ ਗੁਰੰ ॥ ੧੩॥੨੨੩॥
ਚਾਚਰੀ ਪ੍ਰਜੋਧਨ ਦੁਸਟ ਬਿਰੋਧਨ ਰੋਸ ਅਰੋਧਨ ਕ੍ਰੂਰ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥
ਧੂਮ੍ਰਾਛ ਬਿਧੁੰਸਨ ਪ੍ਰਲੈ ਪ੍ਰਜੁੰਸਨ ਜਗ ਬਿਧੁੰਸਨ ਸੁਧ ਮਤੇ ॥
ਜਾਲਪਾ ਜਯੰਤੀ ਸਤ੍ਰ ਮਥੰਤੀ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਦਾਰਨ ਗਾੜ੍ਹ ਮਤੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਅਗਾਧਿ ਗਤੇ ॥ ੧੪॥ ੨੨੪॥
ਖਤ੍ਰੀਆਣ ਖਤੰਗੀ ਅਭੈ ਅਭੰਗੀ ਆਦਿ ਅਨੰਗੀ ਅਗਾਧਿ ਗਤੇ ॥
ਬ੍ਰਿੜਲਾਛ ਬਿਹੰਡਣਿ ਚੱਛੁਰ ਦੰਡਣਿ ਤੇਜ ਪ੍ਰਚੰਡਣਿ ਆਦਿ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥
ਸੁਰ ਨਰ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਣਿ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣਿ ਦੁਸਟ ਨਿਵਾਰਣਿ ਦੋਖ ਹਰੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨਿ ਬਿਸੂੁ ਬਿਧੁੰਸਨਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰੇ ॥ ੧੫॥੨੨੫॥
ਦਾਮਨੀ ਪ੍ਰਕਾਸੇ ਉਨਤਨ ਨਾਸੇ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਕਾਸੇ ਅਤੁਲ ਬਲੇ ॥
ਦਾਨਵੀ ਪ੍ਰਕਰਖਣਿ ਸਰ ਵਰ ਵਰਖਣਿ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਧਰਖਣਿ ਬਿਤਲ ਤਲੇ ॥
ਅਸਟਾਇਧ ਬਾਹਣਿ ਬੋਲ ਨਿਬਾਹਣਿ ਸੰਤ ਪਨਾਹਣਿ ਗੂੜ੍ਹ ਗਤੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨਿ ਆਦਿ ਅਨਾਦਿ ਅਗਾਧਿ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥ ੧੬॥੨੨੬॥
ਦੁਖ ਦੋਖ ਪ੍ਰੱਭਛਣਿ ਸੇਵਕ ਰੱਛਣਿ ਸੰਤ ਪ੍ਰੱਤਛਣਿ ਸੁੱਧ ਸਰੇ ॥
ਸਾਰੰਗ ਸਨਾਹੇ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਦਾਹੇ ਅਰਿ ਦਲ ਗਾਹੇ ਦੋਖ ਹਰੇ ॥
ਗੰਜਨ ਗੁਮਾਨੇ ਅਤੁਲ ਪ੍ਰਵਾਨੇ ਸੰਤ ਜਮਾਨੇ ਆਦਿ ਅੰਤੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਸਾਧ ਪ੍ਰਦੱਛਣ ਦੁਸਟ ਹੰਤੇ ॥ ੧੭॥੨੨੭॥
ਕਾਰਣ ਕਰੀਲੀ ਗਰਬ ਗਹੀਲੀ ਜੋਤਿ ਜਤੀਲੀ ਤੁੰਦ ਮਤੇ ॥
ਅਸਟਾਇਧ ਚਮਕਣਿ ਸਸਤ੍ਰ ਝਮਕਣਿ ਦਾਮਨ ਦਮਕਣਿ ਆਦਿ ਬ੍ਰਿਤੇ ॥
ਡੁਕਡੁਕੀ ਦਮੰਕੈ ਬਾਘ ਬਬੰਕੈ ਭੁਜਾ ਫਰੰਕੈ ਸੁੱਧ ਗਤੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਅਨਾਦਿ ਮਤੇ ॥ ੧੮॥੨੨੮॥
ਚੱਛਰਾਸੁਰ ਮਾਰਣਿ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰਣਿ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣਿ ਏਕ ਭਟੇ ॥
ਪਾਪਾਨ ਬਿਹੰਡੁਣਿ ਦੁਸਟ ਪ੍ਰਚੰਡਣਿ ਖੰਡ ਅਖੰਡਣਿ ਕਾਲ ਕਟੇ ॥
ਚੰਦ੍ਰਾਨਨ ਚਾਰੇ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰੇ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰੇ ਮੁੰਡ ਮਥੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਧੂਮ੍ਰ ਬਿਧੰ੍ਰਸਨਿ ਆਦਿ ਕਥੇ ॥ ੧੯॥੨੨੯॥
ਰਕਤਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਚੰਡ ਚਕਰਦਨ ਦਾਨਵ ਅਰਦਨ ਬਿੜਾਲ ਬਧੇ ॥
ਸਰ ਧਾਰ ਬਿਬਰਖਣ ਦੁਰਜਨ ਧਰਖਣ ਅਤੁਲ ਅਮਰਖਣ ਧਰਮ ਧੁਜੇ ॥
ਧੂਮ੍ਰਾਛ ਬਿਧੁੰਸਨਿ ਸ੍ਰੌਣਤ ਚੁੰਸਨ ਸੁੰਭ ਨਪਾਤ ਨਿਸੁੰਭ ਮਥੇ ॥
ਜੈ ਜੈ ਹੋਸੀ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ ਆਦਿ ਅਨੀਲ ਅਗਾਧ ਕਥੇ ॥ ੨੦॥੨੩੦॥

Quote

If Bhagat Namdev Ji, can use symbolism and references from Krishan Ji, and parise the Creator.
Could not Guru Sahib praise the Creater of ਅੱਦ੍ਰ ਸੁਤਾ in the same manner?

Bhai Naranjan Singh jeeo,

Not only this Shabad by Bhagat Naamdev jee but in Bhatt Baani the following Pauri praises Vaheguru, who created the beautiful child form of Siri Krishna:

ਕਵਲ ਨੈਨ ਮਧੁਰ ਬੈਨ ਕੋਟਿ ਸੈਨ ਸੰਗ ਸੋਭ ਕਹਤ ਮਾ ਜਸੋਦ ਜਿਸਹਿ ਦਹੀ ਭਾਤੁ ਖਾਹਿ ਜੀਉ ॥
ਦੇਖਿ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਨੂਪੁ ਮੋਹ ਮਹਾ ਮਗ ਭਈ ਕਿੰਕਨੀ ਸਬਦ ਝਨਤਕਾਰ ਖੇਲੁ ਪਾਹਿ ਜੀਉ ॥

Same way, this Daas totally agrees that all the good works and battles that Durga won, she won because of Vaheguru. Just like praising a flower for its beauty is actually praising Vaheguru the creator of this flower, same way to praise to good works or beauty of Siri Krishna above is actually the praise of Vaheguru jee. This does not make us worshippers of Siri Krishna.

One of the main reasons why this Daas wrote that the above passage of Devi joo kee Ustat seems like a translation of some original Sanskrit Hindu Granth or source is because of the presence of verses that instruct us to Japp her Naam e.g.:

ਜੋ ਜਪ ਕੈ ਇਹ ਸੇਵ ਕਰੈ ਬਰ ਕੋ ਸੁ ਲਹੈ ਮਨ ਇੱਛਤਾ ਸੋਊ ॥
(Whoever chants her and serves her, attains any boon one's heart wants).

This is like saying that whoever meditates on Siri Krishna gets all his wishes fulfilled. Praising Krishna's beauty or Durga's war prowess is actually praising Vaheguru who is their creator but to worship them or chant their Naam is not in accordance to Gurmat.

Quote

Similarily, Chhands 211 to 230 of Akal Ustat praise “ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਮਰਦਨ”, and some Sikh scholars have even suggested that those are praises of the Devi and that they should be moved out of Akal Ustat and into Chandi-Charriter in future editions of Sri Dasam Granth. Bhai Randhir Singh in his book Gurmat Lekh states that contrary to others say, Chhands 211 to 230 of Akal Ustat are in praise of Akal Purakh and are in fact, Sri Mukh Vaak.

Indeed Bhai Sahib jee has written that these verses in Akal Ustat are Siri Mukhvaak and exactly in accordance to Gurmat but the thing to note is that in these verses there are no instructions to chant Devi's Naam. The praise in these verses is same as the praise of Siri Krishna in Bhatt Savaiye which actually is praise of Vaheguru the creator of Krishna.

There no question about authorship of Dasam Granth. We all know it is Guru Sahib's Rachna but I am very worried about that the Hindu concept of worshipping Shakti and lower deities is creeping in Sikhi via misinterpretation of Dasam Baani. Now they are openly saying that "Bhagauti" in "Pritham Bhagauti Simar kai" means Shakti of Vaheguru as opposed to Naam Di Shakti that Bhai Sahib and other Gurmukhs have interpreted. If we start believing in Shakti, then it is possible that like Hindus, Sikhs too will start worshipping Shakti of Vaheguru which is similar to worshipping Shakti in Shaiv Matt of Hindus or worshipping Lakshmi and Radha in Vaishnam Matt of Hindus. In Sikhi, there is no provision of worshipping anyone other than Vaheguru jee and Vaheguru jee is worshipped through Satnaam.

When Vaishnav Matt was started, it was strictly for worshipping either Siri Krishna or Rama Chandra but over the time, the concept of Shakti of Siri Krishna started getting worshipped in form of Radha. The cult of worshipping Radha grew so much that the worship of Radha started happening even ahead of Krishna. Some sects are devoted entirely to worshipping Radha. In Shaiv Matt this development of worshipping the consort of Shiva started much before the worship of Radha in Vaishnav Matt.

On similar lines as stated in the preceding paragraph, now I am hearing such claims that Shakti of Vaheguru protects even Vaheguru. This is so absurd. I fear that over the time, some sects in Sikhi may develop that will be devoted entirely to worshipping the so called Shakti of Vaheguru. Already they are saying that Siri Guru Dasmesh jee invoked Durga and that Shakti of Vaheguru is protecting Vaheguru. Someone should ask them, whom this Shakti protects Vaheguru from? Does Vaheguru have any equal or any enemy that can harm Vaheguru? This is a very dangerous development in Sikhi that needs to be refuted.

Guru Sahib knows better. Bhul chuk dee Maafi jee.

Daas,
Kulbilr Singh

Bhai Sahib, I think we can all agree that Waheguru Ji's shakti is the Naam-Roopi-Gyaan-Roopi-Khanda, not the Hindu diety.

I just wanted to add that before the ਦੇਵੀ ਜੂ ਕੀ ਉਸਤਤ verses in the beginning of Krishnaavtar, there are also the following panktees:

ਚੌਬੀਸ ਅਉਤਾਰ
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫ਼ਤਹ ॥
ਭਾਗ ਅਥ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਅਵਤਾਰ ਇੱਕੀਸਮੋ ਅਵਤਾਰ ਕਥਨੰ ॥
ਚੌਪਈ ॥
ਅਬ ਬਰਣੋ ਕਿਸ਼ਨਾ ਅਵਤਾਰੂ ॥ ਜੈਸ ਭਾਂਤ ਬਰੁ ਧਰਯੋ ਮੁਰਾਰੂ ॥
ਪਰਮ ਪਾਪ ਤੇ ਭੂਮ ਡਰਾਨੀ ॥ ਡਗਮਗਾਤ ਬਿਧ ਤੀਰ ਸਿਧਾਨੀ ॥੧॥
ਚੌਪਈ ॥ ਬ੍ਰਹਮਾ ਗਯੋ ਛੀਰ ਨਿਧ ਜਹਾਂ ॥ ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਇਸਥਿਤ ਥੇ ਤਹਾਂ ॥
ਕਹਯੋ ਬਿਸ਼ਨ ਕਹ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਈ ॥ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਵਤਾਰ ਧਰੋ ਤੁਮ ਜਾਈ ॥੨॥
ਦੋਹਰਾ ॥ ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕੇ ਬਚਨ ਤੇ ਸੰਤਨ ਹੇਤ ਸਹਾਇ ॥ ਮਥਰਾ ਮੰਡਲ ਕੇ ਬਿਖੈ ਜਨਮ ਧਰਯੋ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥੩॥
ਚੌਪਈ ॥ ਜੇ ਜੇ ਕਿਸ਼ਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਦਿਖਾਏ ॥ ਦਸਮ ਬੀਚ ਸਭ ਭਾਖ ਸੁਨਾਏ ॥
ਗਯਾਰਾ ਸਹਸ ਬਾਨਵੇ ਛਂਦਾ ॥ ਕਹੇ ਦਸਮ ਪੁਰ ਬੈਠ ਅਨੰਦਾ ॥੪॥
It is clear that Guru Gobind Singh Sahib Ji has written the above at Anandpur Sahib when he was about to compose Krishana Avtar.

A couple of couplets after this, Guru Sahib writes:

ਰੇ ਮਨ ਭਜ ਤੂੰ ਸਾਰਦਾ ਅਨਗਨ ਗੁਨ ਹੈ ਜਾਹਿ ॥
ਰਚੌ ਗ੍ਰੰਥ ਇਹ ਭਾਗਵਤ ਜਉ ਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਾਹਿ ॥੬॥

So it is clear that Guru Sahib Ji requesting the Kirpa of Akaal Purakh Sahib, and not some devi so he can complete this Granth.

The verse ਜੋ ਜਪ ਕੈ ਇਹ ਸੇਵ ਕਰੈ ਬਰ ਕੋ ਸੁ ਲਹੈ ਮਨ ਇੱਛਤਾ ਸੋਊ ॥, in my opinion is also is invoking Akal Purakh Sahib's blessing, just as in "ਪ੍ਰਿਥਮ ਭਗੌਤੀ ਸਿਮਰਿ ਕੈ..." and ਕਾਲ ਤੁਹੀ ਕਾਲੀ ਤੁਹੀ ਤੁਹੀ ਤੇਗ ਅਰ ਤੀਰ ॥ and ਨਾਮ ਤਿਹਾਰੋ ਜੋ ਜਪੈ ਭਯੇ ਸਿੰਧ ਭਵ ਪਾਰ ॥੪॥ are all invoking to Akal Purakh Sahib.

ਅਥ ਦੇਵੀ ਜੂ ਕੀ ਉਸਤਤ ਕਥਨੰ ॥
---------------------
-----------------
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦੇਵੀ ਜੂ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਸਮਾਪਤਮ ॥

These two sentenses at the behinning and end, also seem to indicate that the Author is cautioning the reader to be careful that this text is being taken from some other source. If the Author himself, wants to praise DEVI, he will not need those remarks.

Kulbir Singh Jee has raised some valid points. Recently I have also noticed Shakti'ism making its way into the Panth. Of all the Shakti’ism philosophies it is probably the concept of Shiv-Shakti of Kashmiri Shaivism which is making the biggest inroads. In the process Dasam Bani is the biggest victim of misinterpretation by the Sikh veers who are the promoters of Shiv Shakti and Kashmiri Shaivite philosophy, as a result Kala Afghanis are now openly attacking Dasam Bani by claiming Dasam Bani promotes Shakti’ism.

Bhai Randhir Singh Jee has done some excellent arths of Dasam Bani especially of what Bhagouti means in Sikh Dharm. Bhai Sahib’s books should be read and reread for a better understanding of Dasam Bani. Even Sahib Singh has written some good articles explaining Dasam Bani concepts.

The late Giani Gurdit Singh Jee has also written in his history of Bhagat Bani book how the female/consort concept have started and eventually evolved to such a state in Indian philosophies where the feminine/consort eventually takes over as the main Ishth/object of worship over the original deity. This is what happened with Vaishnava tradition where Radha eventually took over as the main theme of worship over Krishan, and in the Shaiv tradition it also happened where his consort was equally worshiped. Sadly now this is also taking place in Sikh dharm as well where Shakti of Vaheguru is being worshiped and even presented as the feminine "other half" of Vaheguru. This is the just the start, if this goes on furthur eventually worship of Vaheguru's Shakti will overstake worshiped of Vaheguru. Let us hope this does not happen.

MB Singh, Jeo...

Please elaborate about what exactly is in those sentences indicates that the "author" is cautioning the reader that this text is from other sources?

Similar verses occur infront of other Banis, In Charitropakhyian similar verses occur invoking praise of Sri Bhagauti Ji, and this text is not attributed to have been taken from any other granth.


Akal Ustat
------------------------
ਅਕਾਲ ਉਸਤਤਿ
....
ਉਸਤਤ ਸੰਪੂਰਣੰ ॥
------------------------

Sri Kaal Ji Ki Ustat (Bachitar Natak)
------------------------
ਅਥ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥ ਲਿਖਯਤੇ ॥
....
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਸਰਬ ਕਾਲ ਕੀ ਬੇਨਤੀ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਚੌਦਸਮੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੪॥ਅਫਜੂ॥੪੭੧॥
------------------------

ShastarNaam-mala
------------------------
ਅਥ ਸ੍ਰੀ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ ਪੁਰਾਣ ਲਿਖਯਤੇ ॥
....
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ ਪੁਰਾਣੇ ਪਾਂਚਵੋਂ ਅਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥
------------------------

Sri Charitropakhyian
------------------------
ਅਥ ਪਖ੍ਯਾਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਲਿਖ੍ਯਤੇ ॥
....
ਤੁਹੀ ਖੜਗਧਾਰਾ ਤੁਹੀ ਬਾਢਵਾਰੀ ॥ ਤੁਹੀ ਤੀਰ ਤਰਵਾਰ ਕਾਤੀ ਕਟਾਰੀ ॥ ਹਲਬੀ ਜੁਨਬੀ ਮਗਰਬੀ ਤੁਹੀ ਹੈ ॥ ਨਿਹਾਰੌ ਜਹਾ ਆਪੁ ਠਾਢੀ ਵਹੀ ਹੈ ॥੧॥
ਤੁਹੀ ਜੋਗ ਮਾਯਾ ਤੁਸੀ ਬਾਕਬਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਆਪੁ ਰੂਪਾ ਤੁਹੀ ਸ੍ਰੀ ਭਵਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਬਿਸਨ ਤੂ ਬ੍ਰਹਮ ਤੂ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਜੈ ॥ ਤੁਹੀ ਬਿਸ੍ਵ ਮਾਤਾ ਸਦਾ ਜੈ ਬਿਰਾਜੈ ॥੨॥
ਤੁਹੀ ਦੇਵ ਤੂ ਦੈਤ ਤੈ ਜਛੁ ਉਪਾਏ ॥ ਤੁਹੀ ਤੁਰਕ ਹਿੰਦੂ ਜਗਤ ਮੈ ਬਨਾਏ ॥ ਤੁਹੀ ਪੰਥ ਹ੍ਵੈ ਅਵਤਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਮਾਹੀ ॥ ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰਤ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਦੋ ਬਕਾਹੀ ॥੩॥
ਤੁਹੀ ਬਿਕ੍ਰਤ ਰੂਪਾ ਤੁਹੀ ਚਾਰੁ ਨੈਨਾ ॥ ਤੁਹੀ ਰੂਪ ਬਾਲਾ ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰ ਬੈਨਾ ॥ ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰ ਤੇ ਬੇਦ ਚਾਰੋ ਉਚਾਰੇ ॥ ਤੁਮੀ ਸੁੰਭ ਨੈਸੁੰਭ ਦਾਨੌ ਸੰਘਾਰੇ ॥੪॥
ਜਗੈ ਜੰਗ ਤੋ ਸੌ ਭਜੈ ਭੂਪ ਭਾਰੀ ॥ ਬਧੇ ਛਾਡਿ ਬਾਨਾ ਕਢੀ ਬਾਢਵਾਰੀ ॥ ਤੂ ਨਰਸਿੰਘ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਹਿਰਾਨਾਛ ਮਾਰ੍ਯੋ ॥ ਤੁਮੀ ਦਾੜ ਪੈ ਭੂਮਿ ਕੋ ਭਾਰ ਧਾਰ੍ਯੋ ॥੫॥
ਤੁਮੀ ਰਾਮ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਹਠੀ ਦੈਤ ਘਾਯੋ ॥ ਤੁਮੀ ਕ੍ਰਿਸਨ ਹ੍ਵੈ ਕੰਸ ਕੇਸੀ ਖਪਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਜਾਲਪਾ ਕਾਲਕਾ ਕੈ ਬਖਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਚੌਦਹੂੰ ਲੋਕ ਕੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ॥੬॥
ਤੁਹੀ ਕਾਲ ਕੀ ਰਾਤ੍ਰਿ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਬਿਹਾਰੈ ॥ ਤੁਹੀ ਆਦਿ ਉਪਾਵੈ ਤੁਹੀ ਅੰਤ ਮਾਰੈ ॥ ਤੁਹੀ ਰਾਜ ਰਾਜੇਸ੍ਵਰੀ ਕੈ ਬਖਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਚੌਦਹੂੰ ਲੋਕ ਕੀ ਆਪੁ ਰਾਨੀ ॥੭॥
ਤੁਮੈ ਲੋਗ ਉਗ੍ਰਾ ਅਤਿਉਗ੍ਰਾ ਬਖਾਨੈ ॥ ਤੁਮੈ ਅਦ੍ਰਜਾ ਬ੍ਯਾਸ ਬਾਨੀ ਪਛਾਨੈ ॥ ਤੁਮੀ ਸੇਸ ਕੀ ਆਪੁ ਸੇਜਾ ਬਨਾਈ ॥ ਤੁਹੀ ਕੇਸਰ ਬਾਹਨੀ ਕੈ ਕਹਾਈ ॥੮॥
ਤੁਤੋ ਸਾਰ ਕੂਟਾਨ ਕਿਰਿ ਕੈ ਸੁਹਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਚੰਡ ਔ ਮੁੰਡ ਦਾਨੋ ਖਪਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਰਕਤ ਬੀਜਾਰਿ ਸੌ ਜੁਧ ਕੀਨੋ ॥ ਤੁਮੀ ਹਾਥ ਦੈ ਰਾਖਿ ਦੇਵੇ ਸੁ ਲੀਨੋ ॥੯॥
ਤੁਮੀ ਮਹਿਕ ਦਾਨੋ ਬਡੇ ਕੋਪਿ ਘਾਯੋ ॥ ਤੂ ਧੂਮ੍ਰਾਛ ਜ੍ਵਾਲਾਛ ਕੀ ਸੌ ਜਰਾਯੋ ॥ ਤੁਮੀ ਕੌਚ ਬਕ੍ਰਤਾਪਨੇ ਤੇ ਉਚਾਰ੍ਯੋ ॥ ਬਿਡਾਲਾਛ ਔ ਚਿਛੁਰਾਛਸ ਬਿਡਾਰ੍ਯੋ ॥੧੦॥
ਤੁਮੀ ਡਹ ਡਹ ਕੈ ਡਵਰ ਕੋ ਬਜਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਕਹ ਕਹ ਕੈ ਹਸੀ ਜੁਧੁ ਪਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਅਸਟ ਅਸਟ ਹਾਥ ਮੈ ਅਸਤ੍ਰ ਧਾਰੇ ॥ ਅਜੈ ਜੈ ਕਿਤੇ ਕੇਸ ਹੂੰ ਤੇ ਪਛਾਰੇ ॥੧੧॥
ਜਯੰਤੀ ਤੁਹੀ ਮੰਗਲਾ ਰੂਪ ਕਾਲੀ ॥ ਕਪਾਲਨਿ ਤੁਹੀ ਹੈ ਤੁਹੀ ਭਦ੍ਰਕਾਲੀ ॥ ਦ੍ਰੁਗਾ ਤੂ ਛਿਮਾ ਤੂ ਸਿਵਾ ਰੂਪ ਤੋਰੋ ॥ ਤੁ ਧਾਤ੍ਰੀ ਸ੍ਵਾਹਾ ਨਮਸਕਾਰ ਮੋਰੋ ॥੧੨॥
ਤੁਹੀ ਪ੍ਰਾਤ ਸੰਧ੍ਯਾ ਅਰੁਨ ਬਸਤ੍ਰ ਧਾਰੇ ॥ ਤੁਮੰ ਧ੍ਯਾਨ ਮੈ ਸੁਕਲ ਅੰਬਰ ਸੁ ਧਾਰੇ ॥ ਤੁਹੀ ਪੀਤ ਬਾਨਾ ਸਯੰਕਾਲ ਧਾਰ੍ਯੋ ॥ ਸਭੈ ਸਾਧੂਅਨ ਕੋ ਮਹਾ ਮੋਹ ਟਾਰ੍ਯੋ ॥੧੩॥
ਤੁਹੀ ਆਪ ਕੋ ਰਕਤ ਦੰਤਾ ਕਹੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਬਿਪ੍ਰ ਚਿੰਤਾਨ ਹੂੰ ਕੋ ਚਬੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਨੰਦ ਕੇ ਧਾਮ ਮੈ ਔਤਰੈਗੀ ॥ ਤੁ ਸਾਕੰ ਭਰੀ ਸਾਕ ਸੋ ਤਨ ਭਰੈਗੀ ॥੧੪॥
ਤੁ ਬੌਧਾ ਤੁਹੀ ਮਛ ਕੋ ਰੂਪ ਕੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਕਛ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਸਮੁੰਦ੍ਰਹਿ ਮਥੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਆਪੁ ਦਿਜ ਰਾਮ ਕੋ ਰੂਪ ਧਰਿ ਹੈ ॥ ਨਿਛਤ੍ਰਾ ਪ੍ਰਿਥੀ ਬਾਰ ਇਕੀਸ ਕਰਿ ਹੈ ॥੧੫॥
ਤੁਹੀ ਆਪ ਕੌ ਨਿਹਕਲੰਕੀ ਬਨੈ ਹੈ ॥ ਸਭੈ ਹੀ ਮਲੇਛਾਨ ਕੋ ਨਾਸ ਕੈ ਹੈ ॥ ਮਾਇਯਾ ਜਾਨ ਚੇਰੋ ਮਯਾ ਮੋਹਿ ਕੀਜੈ ॥ ਚਹੌ ਚਿਤ ਮੈ ਜੋ ਵਹੈ ਮੋਹਿ ਦੀਜੈ ॥੧੬॥
...
ੲਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖਕੇਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਚਾਰ ਸੌ ਚਾਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ। ੪੦੪। ੭੫੩੯।
------------------------

Quote

The late Giani Gurdit Singh Jee has also written in his history of Bhagat Bani book how the female/consort concept have started and eventually evolved to such a state in Indian philosophies where the feminine/consort eventually takes over as the main Ishth/object of worship over the original deity. This is what happened with Vaishnava tradition where Radha eventually took over as the main theme of worship over Krishan, and in the Shaiv tradition it also happened where his consort was equally worshiped. Sadly now this is also taking place in Sikh dharm as well where Shakti of Vaheguru is being worshiped and even presented as the feminine "other half" of Vaheguru. This is the just the start, if this goes on furthur eventually worship of Vaheguru's Shakti will overstake worshiped of Vaheguru. Let us hope this does not happen.

while i agree strongly that "shakti-ism" has no place in gurmat, i disagree with the idea that the consort has "overtaken the original deity". in every primitive religion, including pre-vedic times, the female was the primary deity. this is because women are seen to be the creators of life (giving birth to life), the life force (shakti) now, we know that Waheguru is beyond gender and is the ONLY creator. but in ancient times, people were niguray and didn't understand so they just made up their myth based on what they saw. so the original deity was female, and the male consorts were created by bhramans who wished to dominate society, through both caste and gender.

sorry to get off topic, but that statement bothered me.

i wonder where this shaktism is coming from? has it always been part of the so-called "sanatan" sikhi? i don't see reference to it in early rehet maryadas... it's certainly a big part of the yoga cult- they call the Khanda "adi shakti" and talk about shakti as life force constantly, even mixing the word "shakti" with gurbani in their mantras. is this where it's coming from? or is it older than that? is it a hindu misrepresentation of dasam bani, propagated in order to attempt to weaken the khalsa (impossible, we know). i'd be very interested to see where it's coming from.

Still waiting for a response from Bhai MB Singh Ji and Bhai Kulbir Singh Ji on why they consider the above passage an invocation to a diety (Durga Devi) and not Akal Purakh Sahib.

The following are couplets from Sri Dasam Bani known as Uggardanti, which all GurSikhs believe was written in praise of Akal Purakh Sahib.


ਨਮੋ ਉਗ੍ਰਦੰਤੀ, ਅਨੰਤੀ ਸ੍ਵੈਯਾ ।। ਨਮੋ ਜੋਗ ਜੋਗੇਸ੍ਵਰੀ, ਜੋਗ ਮੈਯਾ ।।
ਨਮੋ ਕੇਹਰੀ ਬਾਹਨੀ, ਸੱਤ੍ਰ ਹੰਤੀ ।। ਨਮੋ ਸਾਰਦਾ, ਬ੍ਰਹਮ ਵਿਦਿਆ ਪੜ੍ਹੰਤੀ ।।

ਤੁਹੀ ਅਸਟ ਦੁਰਗੇ, ਭਵਾਨੀ ਅਕਾਲੰ ।। ਤੁਹੀ ਸਕਲ ਬ੍ਰਹਮੰਡ, ਊਪਰ ਦਯਾਲੰ ।।

ਤੁਹੀ ਧੌਲ ਗਿਰ, ਕੋਟ ਕਾਂਗੜ ਬਸੰਤੀ ।। ਤੁਹੀ ਅਛਲ ਆਨਾਥ, ਦੇਵਨ ਅਨੰਤੀ ।।
ਰਟੌਂ ਨਿਸ ਦਿਨਾ, ਜਾਪ ਤੁਮਰਾ ਭਵਾਨੀ ।। ਤੁਮਨ ਚਰਨ ਮੋ, ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਮਰੀ ਲਗਾਨੀ ।।

Note the use of symbolism and allegories that to some might seem to pertain to diety Durga (creation), but in fact are to the Creator - Akal Purakh Sahib.

ਉਗ੍ਰ = ਭਿਆਨਕ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ
ਦੰਤੀ = ਦਲਣ ਵਾਲੀ
ਕੇਹਰੀ ਬਾਹਨੀ = ਸਿੰਘ (ਸ਼ੇਰ) ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲੀ
ਸਾਰਦਾ = ਸਰਸਵਤੀ ਰੂਪ
ਅਸਟ = ਅੱਠਾਂ ਭੁਜਾਂ (ਬਾਹਵਾਂ) ਵਾਲੀ
ਧੌਲ=ਹਿਮਾਲਯਾ
We know Gurbani clearly prohibits the worships of the Hindu devis:
ਮਹਾ ਮਾਈ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੈ ॥ ਨਰ ਸੈ ਨਾਰਿ ਹੋਇ ਅਉਤਰੈ ॥੩॥
ਤੂ ਕਹੀਅਤ ਹੀ ਆਦਿ ਭਵਾਨੀ ॥ ਮੁਕਤਿ ਕੀ ਬਰੀਆ ਕਹਾ ਛਪਾਨੀ ॥੪॥
ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗਹੁ ਮੀਤਾ ॥ ਪ੍ਰਣਵੈ ਨਾਮਾ ਇਉ ਕਹੈ ਗੀਤਾ ॥੫॥੨॥੬॥

It seems clear that ਰਟੌਂ ਨਿਸ ਦਿਨਾ, ਜਾਪ ਤੁਮਰਾ ਭਵਾਨੀ and ਜੋ ਜਪ ਕੈ ਇਹ ਸੇਵ ਕਰੈ ਬਰ ਕੋ ਸੁ ਲਹੈ ਮਨ ਇੱਛਤਾ ਸੋਊ are invkoing Akal Purakh Sahib Ji ONLY.
Otherwise, whose else Name would Guru Gobind Singh Sahib Ji invoke?

Bhai Naranjan Singh jeeo,

I have already written my reasons as to why it seems to me that this is not Ustat of Vaheguru. I will repeat them again:

1) The presence of this pankiti - ਅੱਦ੍ਰ ਸੁਤਾ ਹੂੰ ਕੀ ਜੋ ਤਨਯਾ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਕੀ ਮਰਤਾ ਫੁਨਿ ਜੋਊ ॥ - clearly proves that this is not Vaheguru that Guru Sahib is talking about. Vaheguru jee or Naam da Khanda are not daughter of daughter of Adra. This Pankiti is clearly talking about Durga who was created by Parvati who in turn was the daughter of Adr.

2) You responded saying that in Gurbani the creator of Siri Krishna has been praised, to which I agreed but whenever Siri Krishna or other lower powers are praised, we don't get instructions to worship them as is the case this passage.

3) Please look at this Pankiti - ਜੋ ਜਪ ਕੈ ਇਹ ਸੇਵ ਕਰੈ ਬਰ ਕੋ ਸੁ ਲਹੈ ਮਨ ਇੱਛਤਾ ਸੋਊ ॥ (Whoever chants her and serves her, attains any boon one's heart wants). This Pankiti appears is the 3rd Pankiti in the same Savaiya in which the pankiti in point 1 (above) appears.

4) In the first Pankiti Guru Sahib makes it clear that the Shakti is daughter of daughter of Adr and the 3rd Pankiti says that whoever chants her and serves her attains any boons. This makes it clear that this Pankiti is not related to Vaheguru but to Durga.

5) It is a given that this is Rachna of Guru Sahib and this too is given that the Shakti is Durga (not Vaheguru). Then the presence of the 3rd Pankiti above can only mean that this passage is a translation of some source from where Guru Sahib did Azaad-Tarjama (free translation).

Regarding Uggardanti, I know that it is not part of the printed Dasam Granth and the Sodhak Committee did not include it in Dasam Granth. It is true that many old Dasam Granth birs have Uggardanti and many Gursikhs accept it as Guru Sahib's Rachna. I personally don't have any knowledge about it and have done no study about it, as such can't comment on it.

We all know that Dasam Granth is full of Mukhvaaks and translations. It is not easy for mortal beings to distinguish between Mukhvaak, translations and literary works. Some are adamant that others accept that there is an independant Shakti of Vaheguru as is the case with Shaiv Matt. Others want us to believe that the 24 Avatars are of Vaheguru himself and not of Vishnu. This Daas does not accept these notions that do not seem to be in line with Gurmat. The main thing is that Dasam Granth should be accepted as Guru Sahib's Rachna.

Bhai Naranjan Singh jeeo, the above is based on my meagre understanding and it is quite possible that I am wrong. I have given my personal understanding above and if Gurmukhs think I have expressed views contrary to Gurmat, I have no hesitation in taking back my words. Guru Sahib knows better.

Daas,
Kulbir Singh

Veer Niranjan Singh Ji, you have a valid point that similar lines are added before & after each major composition. As I have never been reading all Sri Dasam Granth and its different Banies, systematically; I am not able to give comprehensive views on the subject. As Veer Kulbir Sngh Ji said that these lines in Praise of Devi Ju seem to be translations from other sources; so I found the above argument in support of that. If the praises are for Akal Purakh Himself, that means Devi Ju is another term used for Akal Purakh.

We need to study all these Bani and sit together, for discussion. Writting is difficult for detailed talks.

The point discussed by Kaur Bhein Ji is impressive. If deities, other than Akal Purakh, are part of worship process; then it should not matter whether it is male or female. Feminine Deities could be the original, as well. As a creative mother character; feminity could have been the original worship focus.This is what I have understood from that part of discussion.

No more please, It is boring.

MB Singh Wrote:
-------------------------------------------------------
> No more please, It is boring.



Hahahahahaha
Maybe "tiring" would be a better word... there are certainly alot of different viewpoints to be discussed

Thank you, sk bhein ji. I am very poor with ANGREJI. Kindly feel free to correct.

Yes, we have to learn a lot more about Sri Dasam Granth also. Please carry on with the discussion.

My apologies veerji. Your english is very good.


Forgive my ignorance, but could the "goddess" not simply be symbolic? I have very limited knowledge of Hinduism, and so when I read this passage I interpret it from a more poetic angle, rather than a scholarly angle. I would assume that, being Guru Sahib's bani, Guru Sahib has made it to be understandable to all people from all walks of life and from all ages. I am not nearly as educated as the individuals on this forum, so most of what is being discussed here is simply too overwhelming for me. What I get out of this passage, is that Guru Ji is praising an attribute of Akal Purakh Maharaj, who has no one specific personality, and no gender, but many attributes, many innumerable forms.

SK jeeo, Guru Sahib's works are infathomable for us. Baani is Agam Agaadh Bodh. What you have written is what Bhai Naranjan Singh too has written and it probably makes more sense than what this Daas wrote. Guru Sahib knows better.

Kulbir Singh

Quote
sk
Forgive my ignorance, but could the "goddess" not simply be symbolic? I have very limited knowledge of Hinduism, and so when I read this passage I interpret it from a more poetic angle, rather than a scholarly angle

this is how i have always understood it too... references to durga, etc are symbolic. hindus did not understand the concept of Nirankaar.
Mahaadayv ko kahat sadaa siv. Nira(n)kaar kaa cheenat nahi bhiv.
but guru sahib has given us this knowledge. so we can see what looks to some to be the myth of a goddess fighting demons, and instead find the truth of the force of akal purakh helping us destroy our inner demons, as well as our external enemies.
people often speak of the "bir ras" of dasam bani, but we can see it helps us defeat both our internal enemies and our external enemies, depending on what we wish to gain while reading it.

when it comes to guru sahib's bani, i feel like we understand what we need to understand at the time we read it. it's entirely possible we will get a new understanding the next time we read it. it's not really in our hands.

(this is why scholarly examinations of gurbani confuse me. )