ਜਿਸ ਕੌਮ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ,ਨਹੀਂ ਗਿਦੜ ਕੌਮ ਓਹਨੂ ਹਰਾ ਸਕਦੀ
ਜਿਸ ਕੌਮ ਦਾ ਵਸਨੀਕ ਬਣਦਾ ਜਾਨ ਦੇ ਕੇ,ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸਰਕਾਰ ਓਹਨੂ ਮੁਕਾ ਸਕਦੀ
ਫਾਂਸੀ ਦੇ ਦੇਓ ਭਾਵੇਂ ਅਰੇ ਨਾਲ ਕਟੋ,ਨਹੀਂ ਕੇਸਰੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਧਰਤੀ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੁਕਾ ਸਕਦੇ
ਜਿਸ ਮੌਤ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਜਮੀਰ ਵੇਚੇ, ਸਿੰਘ ਹਸ ਕੇ ਉਸ ਰਸੇ ਨੂੰ ਨੇ ਜਾ ਚੁਮ੍ਦੇ
੧੭ ਸਾਲ ਤੋਂ ਜਿਸ ਸ਼ੇਰ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ ਡਰਾ ਸਕੇ,ਅਜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸ਼ੇਰ ਘਬਰਾਂਦਾ ਹੈ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਰੇ ਹਾਂ ਉਸ ਰਸਤੇ ਜੇੜਾ ਸਿਧਾ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਘਰ ਵਲ ਜਾਂਵਦਾ ਹੈ
ਜੇਡੀ ਗਲਤੀ ਹੈ ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਕਰ ਬੈਠੀ,ਓਸਨੇ ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਦਾ ਬੂਟਾ ਹੈ ਲਾ ਦਿਤਾ
ਸਾਡੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੇ ਹਕੂਮਤ ਹਿੰਦ ਦੀਏ,ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਸਿੰਚ ਹੈ ਕੇ ਓਹਨੂ ਹੈ ਵਡਾ ਕੀਤਾ
ਜਿਸ ਦੀ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਅਜ ਮੈਨੂ ਦਿੰਦੇ,ਮਨੁਖ ਰੂਪ ਚ ਇਕ ਜਲਾਦ ਸੀ ਓਹ
ਸਿਖ ਹੋ ਕੇ ਬਣਿਆ ਡਾਕੂ,ਚਿਟੀ ਸਿਆਹੀ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਏਕ ਕਾਲਾ ਕਾਲਾਮ ਸੀ ਓਹ
ਜਾਊ ਸੂਰਮਾ ੩੧ ਤਾਰੀਕ ਨੂੰ ਘਰ ਆਪਣੇ,ਸਕੋ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਜਗ ਮਿਲ ਇਸ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਫੁਸਲਾ ਲੈਣਾ
ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਰੋਕ ਸਕਦਾ,ਘਰਾਂ ਤੇ ਲਗੇ ਕੇਸਰੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤੋਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਲੈਣਾVaheguru jee ka Khalsa Vaheguru jee kee fateh!
ਸਤਿਗੁਰਬਚਨਕਮਾਵਣੇਸਚਾਏਹੁਵੀਚਾਰੁ॥