ਦਾਸੀ ਦਰ ਖੜੀ ਪਿਯਾਸੀ ,
ਮੈ ਉਡੀਨੀ ਭਈ ਦੇਵਾਨੀ ,
ਜਨਮ ਜਨਮ ਦੀ ਮੈ ਵਿਛੁੜੀ ,
ਹੋਈ ਦੁਹਾਗਣ ਮੈ ਫਿਰੰਦੀ ,
ਨੀਰ ਵਹੈ ਮੈ ਰਹਾ ਰੋਵਨਦੀ ,
ਹਥ ਜੋੜ ਮੈ ਕਰ ਬੇਨੰਤੀ ,
ਦਾਸੀ ਦਰ ਖੜੀ ਪਿਯਾਸੀ ,
ਆਸ ਕਰ ਕਰ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਜਿਵੰਦੀ,
ਇਕ ਬੂੰਦ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਹੈ ਮੰਗਦੀ,
ਇਕ ਬੂੰਦ ਦੀ ਆਸ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਹੈ ਰਖਦੀ ,
ਮੋਹਨ ! ਇਕ ਸੁੰਨ ਲੈ ਬੇਨੰਤੀ,
ਤੇਰੇ ਚਰਨਾ ਦੀ, ਮੈ ਹੋਏ ਰਹਾਂ ਦਾਸੀ ............~ਪਿਯਾਸੀ ਚਾਤ੍ਰਿਕ~
Chota veer
ਜੋਬਨ ਸਾਰਾ ਬੀਤ ਚਲਿਆ, ਪਿਰ ਨੇ ਨਾ ਅੰਗ ਲਾਈ।
ਐਸੀ ਨਾਰਿ ਦਾ ਕੀ ਜੀਣਾ, ਜੋ ਪਿਰ ਦੇ ਨਾ ਮਨਿ ਭਾਈ।
ਸੋਲਾਂ ਭਾਂਵੇ ਸ਼ੀਂਗਾਰ ਕਰ, ਨੌ-ਲੱਖਾ ਭਾਂਵੇਂ ਹਾਰ ਪਹਿਰ।
ਜੇ ਪਿਰ ਨੇ ਨਾ ਨੈਨੀਂ ਤੱਕੀ, ਬਿਰਥੀ ਤੇਰੀ ਘਾਲ ਜਾਈ।
ਐਸਾ ਕਰਿ ਸ਼ੀਂਗਾਰ ਮੁੰਧੇ, ਜੋ ਪਿਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਖਿੱਚੇ।
ਪਿਰ ਨੂੰ ਜੋ ਰੀਝਾ ਲਵੇ, ਸੋਹਾਗਣਿ ਹੁੰਦੀ ਨਾਰਿ ਸਾਈ।
ਤਪੋਬਨੀ ਉਸ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨ, ਪਿਰ ਨੇ ਜੋ ਰਾਣੀ ਕੀਤੀ।
ਪਿਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਜ ਨਾ ਸਕੇ, ਸਭ ਤੋਂ ਉਚ ਉਹਦੀ ਵਡਾਈ। ਧੰਨ ਓਹ ਆਇਆ ਜਿਨ ਇਸ ਜਨਮ ਦਾ ਮਨੋਰਥ ਬੁਝਾ
ਧੰਨ ਓਹ ਆਇਆ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਸਿਫਤ-ਸਲਾਹ ਚ ਰੁਝਾ
ਓਹ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੇ ਇਸ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸਾਰ ਹੈ ਜਾਣੀ
ਓਹ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਗੋਦੀ ਮਾਣੀ
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਜਿਨੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਛ੍ਕਇਆ
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਹਤ ਤੇ ਪਕੇਆ
ਓਹਦੇ ਭਾਗ ਨਿਆਰੇ ਜਿਨੇ ਨਾਮ ਦਾ ਰਸ ਹੈ ਪੀਤਾ
ਓਹਦੇ ਭਾਗ ਨਿਆਰੇ ਜਿਨੇ ਬਾਣੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਹੈ ਲੀਤਾBhul Chuk Maaf !!
ਸਤਿਗੁਰਬਚਨਕਮਾਵਣੇਸਚਾਏਹੁਵੀਚਾਰੁ॥