A humble attempt to write a poem for our Singhs
ਕਿਥੋਂ ਆਣ ਮਿਲੇ ਇਹ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਜੀ
ਦਿਨ ਅਧੂਰਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗੇ ਜਦੋਂ ਹੋਣ ਨਾ ਦਿਦਾਰੇ ਜੀ
ਪ੍ਰੀਤਮ ਨੂੰ ਚਾਹੁਣ ਵਾਲੇ, ਮੀਤ ੲਿਹ ਓਹੀ ਨੇ
ਰਹਿਤ ਦੇ ਨੇ ਪੱਕੇ ਜੀ, ਸਿੰਘ ਸਰਬਲੋਹੀ ਨੇ
ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਨਾ ਤੱਕਦੇ
ਹਰਿਜਸ ਗਾੳੁਣ ਵੇਲ਼ੇ ਨਾ ਅੱਕਦੇ ਨਾ ਥੱਕਦੇ
ਕਲਮ ਦੇ ਨੇ ਧਨੀ ਜੀ, ਨਾਲੇ ਸੁਰ ਤੇ ਤਾਲ ਦੇ
ਫ਼ਲ਼ ੲਿਹ ਹੋਣੇ ਕਿਸੇ ਪੂਰਬਲੀ ਘਾਲ਼ ਦੇ
ਖੁੱਲੀ ਵਰਤਾਉਂਦੇ ਦੇਗ ਗਰਮ ਗਰਮ ਜੀ
ਗੱਫਾ ਸ਼ਕ ਮਨੋਂ ਮਿਟ ਜਾਣ ਭਰਮ ਜੀ
ਐਸੀ ਸੰਗਤ ਮਿਲਾਈ, ਦੱਸ ਮਿਹਰ ਹੋਈ ਨਾ ?
ਤੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੀਆਂ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਕੋਈ ਨਾ.....ਅੰਤ ਕੋਈ ਨਾ
Mehramat Singh
ਸਤਿਗੁਰਬਚਨਕਮਾਵਣੇਸਚਾਏਹੁਵੀਚਾਰੁ॥
