ਜੇ ਸਿਖ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾ ਦਿਖੇ ਬੈਠਾ ......

ਜੇ ਸਿਖ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾ ਦਿਖੇ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਗੁਰਸਿਖ ਕਹਾਉਂਦਾ ਇਹ ਸਰੀਰ ਕੀ ਕਰੇ ?
ਕਰੇ ਅਰਜੋਈ ਸਤੁਗੁਰੁ ਅਗੇ? ਮਨੇ ਭਾਣਾ ? ਜਾ ਫਿਰ ਬੰਦ ਬੰਦ ਕਟ ਓਹ ਮਰੇ ?
ਬੈਠਾ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜਦ ਨਾ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ ਤਾਂ ਗੁਰਸਿਖ ਇਹ ਦੂਰੀ ਕਿੰਝ ਜਰੇ ?
ਜਦ ਜੁਗੋ ਜੁਗੋ ਅਟਲ ਹੀ ਯਾਰੋ ਮੂਹ ਮੋੜੇ, ਇਹ ਮਿਟੀ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਕਿੰਝ ਤਰੇ ?
ਹੈ ਸਦਾ ਹੀ ਦਿਆਲੂ ਸਾਧ ਸਾਡਾ, ਇਹ ਮਨ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਓਂ ਕਦੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਕਰੇ
ਜੇ ਕਿਤੇ ਦਿਲੋਂ ਦੇਈਏ ਪਿਆਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਉਸਨੂ,ਓਹ ਫੁਨ ਵਿਚ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਦਰੇ
ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਆਵਾਜ਼ ਵੀ ਦੇਣ ਲਾਇਕ,ਗੁਰੂ ਪਿਆਰਾ ਸਾਡੇ ਤੇ ਕਿਦਾਂ ਨਦਰ ਕਰੇ ?
ਅਰਜੁਨ ਤੋਂ ਵਾਰੀ ਜਾਵੇ ਇਹ ਨੀਚ ਪਾਗਲ ਜਿਸਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੇ
ਕਰੀਂ ਕਿਰਪਾ ਮਤ ਦੇਵੀਂ,ਜਪੁਜੀ,ਸੁਖਮਨੀ,ਨਾਮ ਦੇਵੀਂ,ਪਰ ਹੋਰ ਨਾ ਰਹ ਹੋਰ ਪਰੇ
ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾ,ਪੰਜ ਭੂਤਕ ਸਰੀਰ ਮੇਰਾ, ਵਿਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਅਨਦਿਨ ਲਰੇ
ਜੇ ਸਿਖ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾ ਦਿਖੇ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਗੁਰਸਿਖ ਕਹਾਉਂਦਾ ਇਹ ਸਰੀਰ ਕੀ ਕਰੇ ?
ਕਰੇ ਅਰਜੋਈ ਸਤੁਗੁਰੁ ਅਗੇ? ਮਨੇ ਭਾਣਾ ? ਜਾ ਦੇਵੇ ਬੰਦ ਬੰਦ ਕਟ ਓਹ ਮਰੇ ?

Vaheguru jee ka Khalsa Vaheguru jee kee fateh!

ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੀਉ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਗਹਿਰਾਈ ਤੋਂ ਆਪਜੀ ਦੀ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਉਤਪਨ ਹੋਈ ਹੈ ਇਸਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਾਸਤੇ ਓਸ ਡੂੰਘਾਈ ਜਾ ਸਕਣਾ ਦਾਸ ਤੇ ਵਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਵਿਜੋਗਨਾਤਮਿਕ ਕਾਵਿ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀਉ।

Vah vah !

ਦਾਸ ਵਾਰੇ ਲਖ ਲਖ ਵਾਰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਉਤੇ ਜੋ ਇਸ ਮੂਰਖ ਤੇ ਆ ਵਜੀ
ਪਰ ਦਸੋ ਕਰੇ ਕੀ ਓਹ ਲਾਲ ਚੂੜੇ ਵਾਲੀ ਜਿਹੜੀ ਡੋਲੀ ਨਾ ਚੜ ਸਕੀ ਕੁਚੱਜੀ


ਮਨ ਨਹੀਂ ਯਾਰਾ ਅਜੇ ਏਨਾ ਸੁੰਦਰ, ਕਿ ਦੇਖੇ ਬਿਨ ਗੁਰੂ ਦੀ ਗੋਦੀ ਮਾਣ ਸਕੇ
ਦਿਲ ਕਹਿੰਦਾ ਦੁਹਾਈ ਦੇ ਦੇ ਕੇ,ਗੁਰੂ ਬੈਠੇ ਸਾਮਣੇ ਤੇ ਇਹ ਨੇਤਰ ਓਹਨੂ ਤਕੇ

ਬੁਲ ਤਾਂ ਬੜੇ ਹੀ ਅਭਾਗੇ ਨਿਕਲੇ ਜੋ ਨਾ ਕੋਮਲ ਚਰਨਾ ਦਾ ਸ੍ਵਾਦ ਛੱਕ ਪਾਏ
ਸਾਹ ਤਾਂ ਲੈਂਦੇ ਸੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਨਾਮ ਓਹਦਾ ਪਰ ਇਹ ਨੇਤਰ ਨਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਏ

ਬੜਾ ਯਾਰਾ ਦਰਦਨਾਕ ਹੈ ਕਿਸਾ ਓਹਦਾ ਜਿਸ ਲਾੜੀ ਨੂ ਬਾਰਾਤ ਛੱਡ ਜਾਏ
ਦਿਲ'ਚ ਵਸਦੇ ਨੂ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ,ਜਾਹਰ ਜਹੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸੀ ਲਗਨ ਕਢਾਏ

ਸਿਫਤ ਸਲਾਹ ਸੀ ਰੋਮ ਰੋਮ ਕਰਦਾ,ਵੇਲਾ ਤਕਦੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮਿਲ ਜਾਣ ਦਰਸੇ
ਦਸੋ ਕੀ ਕਰਨੇ ਓਹ ਕਰ ਨਿਕੰਮੇ ਜਿਨਾ ਕਦੇ ਨਾ ਸੋਹਣੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨ ਪਰਸੇ

ਵੀਰਾ ਰਾਹ ਤਕਦੇ ਓਹਦਾ ਜਨਮਾ ਜਨਮਾ ਤੋਂ,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਦ੍ਰੋੰ ਦੀ ਲੰਗ ਜਾਂਦਾ
ਜੇ ਦਸੇ ਕਿਹੜੇ ਸਿਲ ਤੇ ਮੁਬਾਰਕ ਪੈਰ ਧਰਨਾ,ਦਾਸ ਓਥੇ ਪੂਰਾ ਹੀ ਵਿਛ ਜਾਂਦਾ

Vaheguru jee ka Khalsa Vaheguru jee kee fateh!

All I can say is your words (both Kulbir Singh & Sahib Singh jis) have pierced my soul and all I can do is just cry. Lovely way to present your inner feelings. Sahib Singh ji many gursikh are going through this pain that you have described. This pain is very very important and neccessary in order to realize the true value of darshan, keep this prem and bairag alive in yourself. This bairag will take you to his doorsteps but difficult thing is this bairag does not stay same somedays it is like I will die if I do not see my lord and some other days well just compomise with kismat that when ever he will wish I will become his(lord) there is no use of crying. Beautiful poetry.

Vaaheguru!!!!

Amazing poems between by Bhai Sahib Singh ji and Bhai Kulbir Singh ji!

Bhai Kulbir Singh ji - Your poems in this thread made my hair stand on end.

Thanks Amritvela ji. Pls add some English format Bairagg to the thread.

Vaheguru jee ka Khalsa Vaheguru jee kee fateh!