Difference ?

Gurmukh Pyareo

Kindly explain the difference between a Dasam Duaaree Gurmukh & a Brahmgyaani Gurmukh.

If a difference even exists, please list the traits of both states!

Moorakh,

Upkaar Singh

I haven't heard people use the word "Dasam Duaree Gurmukh", I've only heard Brahmgyani Gurmukhs. I think there is no difference between the two, since from the name (Dasam Duaree), one can assume it's a Gurmukh whose "dasam duar khul gahya". As for a Brahmgyani, they're also the same, as they too are those whose "dasam duar khul gahya". This is just my thinking, not 100% sure though. Although, from the two words, them seem to be synonyms. I could be wrong.

Bhul chuk maaf karna,

Vaaheguru Jee Kaa Khalsaa Vaaheguru Jee Kee Fatehh!

Vaheguroo

Thank you Kaurs4 Jee for sharing that knowledge.
I also think that they might be two ways of describing the same spiritual state.

Although I would appreciate if other sangat also gave their input, on the asked question.

Kirpa Karo

Vaheguroo

Bhagat Beni Ji in Ramkali Raag on Ang 974 makes it very clear about the stage of Brahgyam:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਰਾਮਕਲੀ ਬਾਣੀ ਬੇਣੀ ਜੀਉ ਕੀ
ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਅਉਰ ਸੁਖਮਨਾ ਤੀਨਿ ਬਸਹਿ ਇਕ ਠਾਈ ॥
ਬੇਣੀ ਸੰਗਮੁ ਤਹ ਪਿਰਾਗੁ ਮਨੁ ਮਜਨੁ ਕਰੇ ਤਿਥਾਈ ॥੧॥
ਸੰਤਹੁ ਤਹਾ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਮੁ ਹੈ ॥
ਗੁਰ ਗਮਿ ਚੀਨੈ ਬਿਰਲਾ ਕੋਇ ॥
ਤਹਾਂ ਨਿਰੰਜਨੁ ਰਮਈਆ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਦੇਵ ਸਥਾਨੈ ਕਿਆ ਨੀਸਾਣੀ ॥
ਤਹ ਬਾਜੇ ਸਬਦ ਅਨਾਹਦ ਬਾਣੀ ॥
ਤਹ ਚੰਦੁ ਨ ਸੂਰਜੁ ਪਉਣੁ ਨ ਪਾਣੀ ॥
ਸਾਖੀ ਜਾਗੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ॥੨॥
ਉਪਜੈ ਗਿਆਨੁ ਦੁਰਮਤਿ ਛੀਜੈ ॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸਿ ਗਗਨੰਤਰਿ ਭੀਜੈ ॥
ਏਸੁ ਕਲਾ ਜੋ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥
ਭੇਟੈ ਤਾਸੁ ਪਰਮ ਗੁਰਦੇਉ ॥੩॥
ਦਸਮ ਦੁਆਰਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਕੀ ਘਾਟੀ ॥
ਊਪਰਿ ਹਾਟੁ ਹਾਟ ਪਰਿ ਆਲਾ ਆਲੇ ਭੀਤਰਿ ਥਾਤੀ ॥੪॥
ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਸੁ ਕਬਹੁ ਨ ਸੋਵੈ ॥
ਤੀਨਿ ਤਿਲੋਕ ਸਮਾਧਿ ਪਲੋਵੈ ॥
ਬੀਜ ਮੰਤ੍ਰੁ ਲੈ ਹਿਰਦੈ ਰਹੈ ॥
ਮਨੂਆ ਉਲਟਿ ਸੁੰਨ ਮਹਿ ਗਹੈ ॥੫॥
ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਨ ਅਲੀਆ ਭਾਖੈ ॥
ਪਾਚਉ ਇੰਦ੍ਰੀ ਬਸਿ ਕਰਿ ਰਾਖੈ ॥
ਗੁਰ ਕੀ ਸਾਖੀ ਰਾਖੈ ਚੀਤਿ ॥
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪੈ ਕ੍ਰਿਸਨ ਪਰੀਤਿ ॥੬॥
ਕਰ ਪਲਵ ਸਾਖਾ ਬੀਚਾਰੇ ॥
ਅਪਨਾ ਜਨਮੁ ਨ ਜੂਐ ਹਾਰੇ ॥
ਅਸੁਰ ਨਦੀ ਕਾ ਬੰਧੈ ਮੂਲੁ ॥
ਪਛਿਮ ਫੇਰਿ ਚੜਾਵੈ ਸੂਰੁ ॥
ਅਜਰੁ ਜਰੈ ਸੁ ਨਿਝਰੁ ਝਰੈ ॥
ਜਗੰਨਾਥ ਸਿਉ ਗੋਸਟਿ ਕਰੈ ॥੭॥
ਚਉਮੁਖ ਦੀਵਾ ਜੋਤਿ ਦੁਆਰ ॥
ਪਲੂ ਅਨਤ ਮੂਲੁ ਬਿਚਕਾਰਿ ॥
ਸਰਬ ਕਲਾ ਲੇ ਆਪੇ ਰਹੈ ॥
ਮਨੁ ਮਾਣਕੁ ਰਤਨਾ ਮਹਿ ਗੁਹੈ ॥੮॥
ਮਸਤਕਿ ਪਦਮੁ ਦੁਆਲੈ ਮਣੀ ॥
ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਧਣੀ ॥
ਪੰਚ ਸਬਦ ਨਿਰਮਾਇਲ ਬਾਜੇ ॥
ਢੁਲਕੇ ਚਵਰ ਸੰਖ ਘਨ ਗਾਜੇ ॥
ਦਲਿ ਮਲਿ ਦੈਤਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ॥
ਬੇਣੀ ਜਾਚੈ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ॥੯॥੧॥

Basically, whatever Bhagat Ji has said in the above Shabad, this is talking about when the person's Dasam Duaar opens, and the currents of Naad pour in, the person can easily communicate with VaaheGuroo. Bhagat Ji has given the example of a river flowing, meaning this is how Gurbaani & Naam flows (the person is always engrossed in Naam-Gurbaani "ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਨਹੀ ਵਿਸਰੈ ਪ੍ਰਾਨ ਆਧਾਰਾ ਜਪਿ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਜੀਵਤੇ ॥੩॥") The person attains the Stage of BrahmGyaan when the person's Dasam Duaar sprouts open. This is when the person is to truly experience : "ਝਿਮਿ ਝਿਮਿ ਵਰਸੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰਾ ॥".

As per sangat with Gurmukhs, there are differences between the terms Jot Vigaasi, Dasam Duaari, and Brahmgyani even though they are often used synonymously and interchangeably.

I am not sure that I fully understand the difference myself, or even whether it can be explained on a forum like this, but I would not mind to see more on this.

Bhai Sahib Randheer Singh Ji's book "Anhad Shabad Dasam Duaar" clearly explains the question being brought here by Bhai Upkaar Singh ji. The first opening chapter titled "Dasam Duaar Kadon Khuldaa Hai?" has been posted here for the Sangat. I recommend reading this book for full answers.


੧

ਦਸਮ ਦੁਆਰ ਕਦੋਂ ਖੁਲ੍ਹਦਾ ਹੈ?

ਦਸਮ ਦੁਆਰ ਦੀ ਅਨਹਦ ਸ਼ਬਦੀ ਖੇਡ ਵਰਤਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਗੁਰੂ ਘਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਵਰਤਦੀ ਹੈ, ਕੇਵਲ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤਿਆਂ ਹੀ ਵਰਤਦੀ ਹੈ । ਆਨ ਮਤਾਂ ਅੰਦਰ ਤੇ ਆਨ ਮਤਾਂ ਦੀਅਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਅੰਦਰ ਤੱਤ ਗੁਰਮਤਿ ਦਰਸਾਏ ਅਨਹਦ ਅਬਦ ਦਾ ਮੁਸਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ । ਵਾਸਤਵ ਬਾਤ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਨਹਦ ਸ਼ਬਦ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਗੁਰਮਤਿ ਉੱਤੇ ਬਾਝੋਂ ਪੇਖੀ ਪਰਖੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ । ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦਹਿਦਿਸ ਧਾਂਵਦਾ ਮਨੂਆ ਆਨ ਮਤਾਂ ਦੇ ਦਸੇ ਉਪਾਵਾਂ ਵਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆੳਂਦਾ । ਜੇ ਵਸ ਆੳਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗੁਰਮਤਿ ਗ੍ਰਹਿਣ ਧਾਰਨ ਕੀਤਿਆਂ, ਪੂਰਨ ਗੁਰਮਤਿ ਆਸ਼ੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗੁਰੂ ਧਾਰਨ ਕੀਤਿਆਂ ਅਤੇ ੳੱਚੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਸੱਚੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋਇਆਂ ਹੀ ਵਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਨ ਵਸ ਆਏ ਬਾਝੋਂ ਦਸਵਾਂ ਦੁਆਰ ਨਹੀਂ ਖੁਲ੍ਹਦਾ । ਨਾ ਹੀ ਅਨਹਦ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਖੇਡ ਵਰਤਦੀ ਹੈ । ਜੈਸਾ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰਵਾਕ ਪ੍ਰੋੜਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ-
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਧਾਵਤੁ ਥੰਮ੍‍ਆਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਆਏ ॥
ਨਾਮੁ ਵਿਹਾਝੇ ਨਾਮੁ ਲਏ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਸਮਾਏ ॥
ਧਾਵਤੁ ਥੰਮ੍‍ਆਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਦਸਵਾ ਦੁਆਰੁ ਪਾਇਆ ॥
ਤਿਥੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭੋਜਨੁ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਜਿਤੁ ਸਬਦਿ ਜਗਤੁ ਥੰਮ੍‍ ਿਰਹਾਇਆ ॥
ਤਹ ਅਨੇਕ ਵਾਜੇ ਸਦਾ ਅਨਦੁ ਹੈ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਧਾਵਤੁ ਥੰਮ੍‍ਆਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਆਏ ॥੪॥
(ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ਛੰਤ ਘਰੁ ੩ ॥)

ਦੇਖੋ, ਇਸ ਗੁਰਵਾਕ ਦਾ ਤੱਤ ਪਰਮਾਰਥ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦੀ ਆਤਮ ਦਸ਼ਾ ਦਾ ਵਾਪਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸ਼ਾਹਦੇ-ਹਾਲ ਵਰਨਣ ਹੈ । ਮੁਢਲੀ ਗੱਲ ਜੋ ਏਹ ਗੁਰਵਾਕ ਨਿਸ਼ਚਤ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਆਦਮੀਆਂ ਸਮੂਹ ਸੰਸਾਰੀਆਂ ਦਾ ਦਹਿਦਿਸ ਧਾਵੰਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨ ਜੇ ਵਸਗਤਿ ਆਵੰਦਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ, ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਚਲਾਇਮਾਨ ਹੋਣੋਂ ਥੰਮ੍‍ਆਿ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇ ਮਿਲਿਆਂ ਹੀ ਥੰਮਿਆ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਐਵੇਂ ਕਦਾਚਿਤ ਨਹੀਂ । ਮਨ ਦੇ ਥੰਮਣ ਨੂੰ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨਾਂ (meditations) ਤੇ ਕਾਨਸੰਟ੍ਰੇਸ਼ਨਾਂ ( concentrations ਸੋਚਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੇ ਇਕਗ੍ਰਤਾਵਾਂ) ਸਭ ਅਸਮਰਥ ਹਨ । ਜੋਗ-ਆਸਣ-ਸਮਾਧੀਆਂ ਆਦਿ ਸਭ ਨਿਸਫਲ ਹਨ । ਕੇਵਲ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਆਇਆਂ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਿਆਂ) ਹੀ ਧਾਵਤ ਮਨੂਆ ਥੰਮਿਆ ਜੇ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਸੱਚੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਪਰਮ ਪਦਵੀ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੇਹਧਾਰੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ , ਨ ਪਿਛੇ ਹੋਈ ਹੈ, ਨ ਅਗੇ ਨੂੰ ਹੋਵੇਗੀ । “ਪਾਠ ਪੜਿੳ ਅਰ ਬੇਦੁ ਬੀਚਾਰਿੳ ਨਿਵਲਿ ਭੁਅੰਗਮ ਸਾਧੇ”* ਵਾਲਾ ਸਾਰਾ ਗੁਰਵਾਕ ਭੀ ਏਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਆਨ ਮੱਤ ਉਕਸਾਏ ਕਰਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਨ ਵਸਗਿਤ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਅਤੇ ਮਨ ਦੇ ਪੰਚ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਗੋਂ ਉਕਤ ਆਨਮਤਿ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਅਹੰਬੁਧ ਵਧਦੀ ਹੈ । ਮਨ ਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਛੁਟਕਦੀ ਨਹੀਂ, ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਜਤਨ ਕੀਤੇ ਕਰਾਏ ਜਾਣ, ਪਰ ਆਨਮਤਿ ਕਰਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰੀ ਸਾਧਨਾਂ ਹਉਮੈ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਮਨ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ । ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਤੀਜੇ ਸਰੂਪ ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਸਾਖਾ ਭਰਦੇ ਹਨ ਕਿ “ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਧਾਵਤ ਥੰਮ੍‍ਆਿ” ਕੇਵਲ ਸੱਚੇ ਧੁਰੋਂ ਆਏ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਮਿਲਿਆਂ ਹੀ ਧਾਚਤ ਮਨੂਆ ਥੰਮ੍‍ਆਿਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਥੰਮ੍‍ਆਿ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਰੂਪੀ ਮੂਲ-ਘਰ ਵਿਚ ਆਣ ਅਸਥਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਲਣ ਕਰਕੇ ਨਾਮ (ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ) ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁਮਦਿ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਮ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਦੀ ਅਤੁੱਟ ਪਕਿਆਈ ਕੀਤਿਆਂ ਹੀ ਨਾਮ ਦੇ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੀ ਵਿਚ ਸਮਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਮਨ ਦੀਆਂ ਧਾਵਨੀਆਂ ਦਾ ਅਭਾਵ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਬਿਧ ਸਤਿਗੁਰ ਦੁਆਰਾ ਨਾਮ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀੳਂ ਉਪੰਨੀ ਨਾਮ ਅਭਿਆਸ ਕਮਾਈ ਦੁਆਰਾ ਜਦ ਮਨੂਆ ਧਾਵਤ ਥੰਮਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਧਾਵਨੀਆਂ ਦਾ ਅਭਾਵ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਦ ਫਿਰ “ਧਾਵਤ ਥੰਮ੍‍ਆਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਦਸਵਾ ਦੁਆਰੁ ਪਾਇਆ” ਵਾਲੀ ਦਸਮ ਦੁਆਰ ਖੁਲ੍ਹਣ ਵਾਲੀ ਅਲੌਕਿਕ ਖੇਲ ਵਰਤ ਕਾਂਦੀ ਹੈ । ਅਤੇ ਦਸਮ ਦੁਆਰ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਵਾਲੀ ਬਿਵਸਥਾ ਵਿਚ ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਵਰਤਦਾ ਹੈ-
“ਤਿਥੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭੋਜਨੁ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ”
ਦਸਮ ਦੁਆਰ ਦੀ ਬਿਵਸਥਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਪਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ-ਅਹਾਰੀ ਭੋਜਨ ਦੀ ਆਤਮ-ਆਧਾਰੀ ਬਹਾਰ ਬੱਝ ਜਾਂਦੀ ਅਤੇ ਧੁਨਕਾਰੀ ਰੁਣਝੁਣਕਾਰ ਅਗੰਮੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਦੇ ਕੀਰਤਨ ਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮ ਦੇ ਲਲਤ ਲਿਵਤਾਰੀ ਬਿਸਮ ਬਿਨੋਦ ਨਾਦ ਦੀ ਸੁਣਾਈ ਦੇਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ।

Im not fully sure but I think Jyot Vigassi refers to someone whom has had darshan of his atma, Dasam Duari is referred
to someone whom has darshan of Parmatma and such people are usually referred to as Brahmgiani, but I believe Brahmgiani is a title which should be reserved for Guru Sahib only.
I dont think its a good practice to give Gursikhs these different titles as only through Guru Sahib can people reach any level. We should just see everybody as a Guru Ka Sikh. For "roti beti di sanjh" purposes we can refer to people as rehatvan, kurehit, or nigura but besides this such titles of praise are not appropriate.
Baba Buddha Ji, Bhai Gurdas Ji, Baba Deep Singh Ji, and Bhai Mani Singh Ji never received the title of Jot Vigassi, Dasam Duaree, Brahmgiani, or Sant from Guru Sahib, so who are we to start giving people these names?

WJKK WJKF

I inclined with Sukhdeep' jees views - it's clear in Sukhmani -" brahmgynai aaap parmesar " correct me if i'm wrong.

I cannot find any thing that quotes brahmgyani to be - sikh? unless someboyd can -

Secondly i thought there was only Gurmukh or manmukh - not any other types - the above example where have they been quoted from Upkaar singh jeeo?

Vaheguroo jee

Ns jeeo, i havnt quoted these froms anywhere.

Such titles are commonly mentioned is general conversation.

For example:

Falana singh dasam duaaree see

And

So and so mahapurkh were brahmgyaane.

General stuff like that right. Daas wanted to know if these are different spiritual stages or one and the same.

Jyot vigyaasee is another one i forgot to mention. It seems they are all the sam from what the sangat has said.

Bhai kulbir singh jee, bhai jasjit singh jee, amritvela jee please enlighten.

ns, prove to us that a Sikh can not be a brahmgyani. Also, define brahmgyani. We of course do not want to end up like those who simply use terms such as "brahmgyani", "mahapursh", "mahapurkh", "sant", but don't know the meaning. Two books of Bhai Sahib that I can think of at this moment that relate to this topic are "Anhad Shabad Dasam Duaar" and "Sant Padh Nirnai".

Also, please do explain what does Siri Guru Arjun Dev Ji mean here when He says "Brahmgyani Aap Parmeshar".

WJKK WJKF

Upkkarr jee thanks for explaining- your talking of states achieved by Gurmukhs -

if a flana singh was dasmduaree - or bhramgynaee - then how comes one knowing of such a singh knows too - surely they must have also achieved that same state. Otherwise wouldn't ego crawl back in one starts to tell-- "jessee gungee kee mithaeee" -- such states cannot be exaplined - can they??

Jaspreet Jeeo - calm down

Saying that different Sikhs, according to their spiritual state, are given titles doesn't seem right. Although, in general conversations, if we're talking about a Gursikh that does a lot of Naam Kamayee, then people may refer to them as a mahapurkh, or such. But the idea of giving people "titles" based on how much Paath they do, how much time they devote to Naam and Bani, that concept doesn't make much sense, as many have already mentioned.

These words can be used to describe people; those that are more Kamayee Valay. But, that doesn't mean that they are given this title. Giving a title means something completely different, then just using a word (adjective) to describe someone, based on their spiritual level. That's our thinking, and how we talk when discussing about others, although we cannot say that by doing so we're giving them a title, because that's not the case.

Also, a Gursikh is a Gursikh, and no other word can be used to "title" them. Of course, you can use words such as "mahapursh/pukh", "brahmgyani", and others to describe a person. We use such words to describe those who seem to be in a higher spiritual state than us. This means that, compared to us, they do more Naam japna, and read more Bani. However, we can only use such words to describe them, and not give them that title, although some people have.

I agree with Sukhdeep Singh here:

Quote
Sukhdeep Singh
We should just see everybody as a Guru Ka Sikh. For "roti beti di sanjh" purposes we can refer to people as rehatvan, kurehit, or nigura but besides this such titles of praise are not appropriate.
Baba Buddha Ji, Bhai Gurdas Ji, Baba Deep Singh Ji, and Bhai Mani Singh Ji never received the title of Jot Vigassi, Dasam Duaree, Brahmgiani, or Sant from Guru Sahib, so who are we to start giving people these names?

We, as humans ourselves, cannot give people these names. Unless they've been given this name, by Guru Sahib, we can show respect by using words such as "Bhai Sahib" or "Mata Ji". Describing them in another issue; just don't be giving them "titles".

Vaaheguru Jee Kaa Khalsaa Vaaheguru Jee Kee Fatehh!

No one should give anyone titles, nor anyone has an authority to do so but as per Gurbani it is natural that a Gursikh who does Naam Abhyaas as per Hukam and who does Gurbani Paath/Kirtan with love, as much as possible, comes out to be praised by the world as "Saadh" or "Sant". Just refer to the last Pauri of last Ashtpadi of Siri Sukhmani Sahib:

ਦੂਖ ਰੋਗ ਬਿਨਸੇ ਭੈ ਭਰਮ ॥ ਸਾਧ ਨਾਮ ਨਿਰਮਲ ਤਾ ਕੇ ਕਰਮ ॥
(One who does Siri Sukhmani Sahib, all his sorrows, diseases and doubts are destroyed; his Karams become pure and he comes to be called Saadh)

The 18th Chhant of Siri Asa kee Vaar clearly says that ones who worship Siri Guru Nanak Dev jee get worshipped by people as per Vaheguru jee's Hukam:

ਜਿਨ੍ਹ੍ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਜਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਪੂਜ ਕਰਾਵਾ ॥੨॥

This does not mean that we should start confering titles on Gursikhs but what it means is that naturally we start respecting Gursikhs who do kamaaee and say things like "oh singh taan Sant hai Sant" or "That Gursikh is Sadhu" etc. Who can resist calling Sant Attar Singh jee a Sant or Mahapurakh? Bhai Sahib himself in his books has called several Gursikhs Sants e.g. Sant Arjun Singh, Sant Bhai Heera Singh, Sant Maghar Singh etc. Bhai Vir Singh called Bhai Sahib Randhir Singh a Sant.

The problem arises when we cheapen the word Sant or Saadhu by calling just anyone a Sant or Sadhu. We should be careful in our use of these words.

Kulbir Singh

Kulbir Singh Wrote:
-------------------------------------------------------
Bhai Sahib himself in his books has
> called several Gursikhs Sants e.g. Sant Arjun
> Singh, Sant Bhai Heera Singh, Sant Maghar Singh
> etc. Bhai Vir Singh called Bhai Sahib Randhir
> Singh a Sant.
>
> The problem arises when we cheapen the word Sant
> or Saadhu by calling just anyone a Sant or Sadhu.
> We should be careful in our use of these words.
>
> Kulbir Singh

I think when Bhai Sahib uses the word Sant he simply is saying saint. The same way Gurbani refers to Kabir and Prahlad as Saints. But as you mentioned some people start to cheapen the word sant when they start saying so and so is " Sri Maan Sant Baba BrahmGiani 108" . THis is going a bit overboard. In addition, they start giving Sants the meaning and status of" Sant-GUru". I have heard some people say so and so gives Naam? For this reason its best to avoid using sant when talking about present Sikhs. If we want to refer to past Gursikhs like Sant Attar Singh Ji or Sant ISher SIngh Ji there is no harm, but once we start to randomly throw this word to present Sikhs it can be dangerous.

What is need to discuss this topic in the first place? Only those will know this spiritual state who have reached that Avasthaa, blessed by Guru Sahib. And Upkaar Sahib, when the Gursikh reaches the state of Brahmgyan, that person's Dasam Duaar opens. Ponder upon this following article:

[www.gurmatbibek.com]

Also see:

[gurmatbibek.com]

WJKK WJKF

100% spot on Jaspreet Jeoo - I agree wholeheartedly

vaheguroo

thank you veer jee

my objective was not to discuss the different states, or to find gurmukhs onto whom, we can stick such titles and labels.

I just wanted to broaden my knowledge as to whether these states are the same, or different.

Of course, only one who has experienced such a state will know the answer.

I wanted the gursikhs to share their gyaan and base answers on gurbani.

Excuse me for any misinterpreted writing.

khima daa jachak

upkaar singh

My guess is that Dasam Duaree and Bramgyanee are the same thing, however Jot Vigas seems likes a step before Bramgyan. There have been incidences where people who have gotten darshan of Vaheguru and fallen afterwards. (Sant Hira Singh for example) Also, There are Singhs who have not kept rehit and said to have attained Darshan of Vaheguru, but Bramgyanee can only be that person who has followed all of Guru Sahibs hukams. If he's lacking in a major hukam then I'm not sure how they can be considered considered a bramgyanee, since bramgyan would mean you have knolwedge of EVERYTHING, and one who has knowledge of everything cannot be lacking in a hukam of Guru Sahibs.

However, this is just logically speaking, and not everything in Sikhi can be explained logically. There could be a lot more mystical explanations to it then that. Bramgyanee's too can make small mistakes (not major hukams I.e bujjar kureight, panj kakkar, dietary bibek etc) as shown with the Sakhi of Baba Buddha Ji and Bhai Lehna. Both were Bramgyanee's, but Baba Buddha Ji failed to give the proper time to Guru Sahib when asked. Bhai Lehna Ji was PERFECT in all his tests, and why he was given Guruship. In the end, the only person we know for sure is a Bramgyanee is Guru Sahib, who is all we need.

Bhulan andar sab ko, Abhul guro kartar