ਗੁਰੂ ਪਿਆਰੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀਉ,
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖ਼ਾਲਸਾ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫ਼ਤਿਹ॥
ਭਾਈ ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਅੱਛੇ ਵਿਚਾਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ਕਿ ਲੰਗਰ ਇਕ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਇਕ ਹੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਕਾ ਲੰਗਰ ਤਾਂ ਹੀ ਆਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਗੁਰਮਰਯਾਦਾ ਅਨੁਸਾਰ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇ ਭਾਵ ਸਰਬਲੋਹ ਵਿਚ ਅਤੇ ਤਿਆਰ ਬਰ ਤਿਆਰ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਾਵਨਾ ਵਿਚ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇ। ਹੁਣ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਵਾਕਿਆ ਦੀ ਜਿਸਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਭਾਈ ਭਗਤਜੋਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਜੋ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਗੋਚਰੇ ਗੱਲ ਦਾਸ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਬਿਬੇਕੀ ਸਿੰਘ ਵਲੋਂ ਮਨ ਵਿਚ ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਲਿਆਉਣੀ ਕਿ ਬਿਬੇਕ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਢਿੱਲਾ ਜਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਤਾਂ ਦਾਸ ਇਸ ਗੁਰਸਿੱਖ ਵੀਰ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਅਰਜ਼ੋਈ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਬਸ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਪਿਛੇ ਹੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਹਿਤ ਛੱਡਣ ਦਾ ਜਾਂ ਢਿੱਲੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਬਣਾਉਣਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਦੀ ਸਿੱਖੀ ਨਹੀ। ਹਾਂ ਕੋਈ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਭੁਲ ਦਾ ਹੋਣਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਅਗਾਂਹ ਤੋਂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਨਾਲੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਤਿ ਲੋੜ ਹੈ ਬਿਬੇਕੀ ਲੰਗਰਾਂ ਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਵਾਪਾਰੀ ਸਿੱਖਾ ਨੇ ਤਾਂ ਸਿੱਖੀ ਛਿਕੇ ਟੰਗ ਸਭ ਕੁਝ ਹੀ ਸੇਲ ਉਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪਹਿਲੋਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪਾਠ ਵੇਚਿਆ ਫਿਰ ਕੀਰਤਨ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ ਫਿਰ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਸੇਲ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਬਾਕੀ ਕੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਲੰਗਰ ਤਾਂ ਪਹਿਲੋਂ ਹੀ ਸੇਲ ਤੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਥੋ ਤੱਕ ਵੀ ਮਨਮਤਿ ਪੁਜ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਸੁਨਣ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਿਚ ਲੰਗਰ ਛਕ ਕੇ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਪਤਾ ਕਰਨ ਤੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਿਚ ਵਿਆਹ ਮਨਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਹਲਵਾਈਆ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਲੰਗਰ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਆਇਟਮ ਵਿਚ ਆਂਡਾ ਵੀ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਆਡੇਂ ਤੋਂ ਅਲਰਜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਵੇਖੋ ਕਿੰਨੀ ਘੌਰ ਮਨਮਤਿ ਹੋ ਰਹੀ ਗੁਰੂਦੁਆਰਿਆ ਵਿਚ ਕੋਈ ਡਰ ਭੈ ਨਹੀਂ ਗੁਰੂ ਦਾ।
ਉਹ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਇਥੋ ਤੱਕ ਕਿ ਸਿਗਰਟਾਂ ਬੀੜੀਆਂ ਪੀਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾ ਦਾ ਬਣਿਆ ਲੰਗਰ ਗੁਰੂ ਕਾ ਲੰਗਰ ਕਹਿ ਕੇ ਵਰਤਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਹੁਣ ਲੰਗਰ ਛਕ ਕੇ ਮੌਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆ ਹੋਵਣ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬਿਬੇਕੀ ਲੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਕਰਿ ਗੁਰਮਤਿ ਨੂੰ ਉਭਾਰਨ ਦੇ ਯਤਨ ਹੋ ਰਹੇ ਹੋਣ ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਦੱਸੋ ਕਿ ਗੁਰੂ ਮਨਮਤੀਆਂ ਤੇ ਰਿਝੇਗਾ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆ ਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਦ੍ਰਿੜਾਈ ਰਹਿਤ ਕਿ “ਰੋਟੀ ਬੇਟੀ ਦੀ ਸਾਂਝ ਸਿਰਫ ਗੁਰਸਿੱਖਾ ਨਾਲ” ਤੇ ਹੀ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸੀ ਦਿੱਲ ਛੋਟਾ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਡਟ ਕਿ ਗੁਰਮਤਿ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦੁਬਿਧਾ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਲੰਗਰ ਜੇ ਗੁਰੂਦੁਆਰਿਆ ਵਿਚ ਨਹੀ ਛਕਣਾ ਛਕਾਉਣਾ ਤਾਂ ਕੀ ਮੰਦਰਾਂ ਮਸੀਤਾਂ ਵਿਚ ਛਕਣ ਛਕਾਉਣਾ ਹੈ, ਕਿਉਂ ਨਹੀ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਵਰਤਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਬਿਬੇਕੀ ਲੰਗਰ ਗੁਰੂਦੁਆਰਿਆ ਵਿਚ? ਕਿਡੀ ਹਨੇਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਿ ਪੰਜ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਬੜੀ ਸੁੱਚਮ ਰਖ ਕੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਛਕਾਉਣਾ ਹੈ ਪਰ ਜੇਕਰ ਇਹੋ ਹੀ ਗੱਲ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਿਚ ਕਰਨੀ ਪੈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਆਮ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਸੱਪ ਸੁੰਘ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂ ਨਹੀ ਲੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਕੇ ਲੰਗਰ ਸਮਝ ਕੇ ਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿੰਘਾਂ ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ? ਦਾਸ ਦੇ ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਦੇ ਸਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਕਾਰਨ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਇਕੋ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਖਤ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਿਚ ਗੁਰਮਤਿ ਨਹੀ ਬਲਕਿ ਮਾਇਆ ਰੂਪੀ ਦੁਰਮਤਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ, ਲੰਗਰ ਅਸਥਾਨ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ੳਥੇ ਗੁਰਮਤਿ ਕਿਥੋ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ ਹੁਣ ਇਹ ਮਨਮਤਿ ਇਤਹਾਸਿਕ ਗੁਰੂਦੁਆਰਿਆ ਵਿਚ ਵੀ ਜਾ ਵੜੀ ਹੈ ਪਿਛੇ ਜਿਹੇ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਤੇ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਕਿ ਗੁਰੂਦੁਆਰਾ ਰਕਾਬ ਗੰਜ ਵਿਚ ਮਾਸ ਦੀ ਚਰੂੰਡੀਆਂ ਹੱਡੀਆ ਅਤੇ ਸਿਗਰਟਾਂ ਖਿਲਰੀਆਂ ਭਾਈ ਲ਼ੱਖੀ ਸ਼੍ਹਾਹ ਜੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਬਣੇ ਹਾਲ ਦੇ ਲੰਗਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮਿਲੀਆ। ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀ ਬੇੜਾ ਗਰਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਇਹਨਾਂ ਵਾਪਾਰੀਆ ਨੇ। ਮਸੰਦਨੁੰਮਾਂ ਸਿੱਖ ਅੱਜ ਸਿੱਖੀ ਨੂੰ ਸੇਂਕ ਵਾਂਗ ਸ਼ਰੇ ਆਮ ਖਾ ਰਹੇ ਨੇ
“ਕੋਈ ਹਰਿਆ ਬੂਟ ਰਹਿਉ ਰੀ” ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਤੱਤ ਕਾ ਬੇਤਾ ਰੇਹਗਾ ਜੋ ਗੁਰਮਤਿ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇ ਸਕੇ। ਸੌ ਤਕੜੇ ਹੋਵੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜੀ। ਖ਼ਾਲਸੇ ਨੇ ਏਸ ਪੂਰੇ ਜਗਤ੍ਰ ਵਿਖੇ ਦੇਗ ਅਤੇ ਤੇਗ ਚਲਾਉਣੀ ਹੈ ਅਜੇ ਵੱਡੀ ਜੰਗ ਲੜਨੀ ਹੈ। ਇਹ ਇੰਜ ਸਮਝੋ ਕਿ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਬਸ ਹੱਥੋ ਪਾਈ ਹੀ ਹੈ ਲੜਾਈ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਰਹੀ।
ਡਟੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਕੱਲ ਖ਼ਾਲਸੇ ਦਾ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਤਾਂ ਕੀ ਕੁਲ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਬਿਬੇਕੀ ਬਨਣਾਂ ਪੈਣਾ ਹੈ ਔਰ ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ 20ਵੀ ਸਦੀਂ ਵਿਚ ਇਸਦਾ ਬਿਗਲ ਦੁਬਾਰਾ ਤੋਂ ਵਜ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਦਾਸ ਪਿਛੇ ਜਿਹੇ ਹੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਅਨਿਂਨ ਸਿੱਖ ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲੇਖਣੀ ਪੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰੋੜਤਾ ਕੀਤੀ ਉਹਨਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਅੰਤ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਇਹ ਫੈਸਲਾਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਸਰਬਲੋਹ ਦਾ ਬਾਟਾ ਜੇਬ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਉਸੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪ ਬਣਾ ਕੇ ਛਕਿਆ ਜਾਵੇ। ਖੈਰ! ਦੁਨੀਆ ਜਦੋਂ ਬਿਬੇਕੀ ਬਣੇ ਸੋ ਬਣੇ ਪਰ ਆਪਾ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਮੁਖ ਨਹੀਂ ਮੋੜਨਾ। ਇਹ ਨਿੱਕੀਆ ਮੋਟੀਆ ਗੱਲਾਂ ਵੀ ਆਪਦੀ ਚੜਦੀ ਕਲਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਵਾਪਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਕੇਸ ਵਿਚ ਕੀ ਪਤਾ ਲੰਗਰ ਛਕਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਇਸ ਬਾਤ ਦਾ ਬਤੰਗੜ ਕਿਸ ਗੱਲੋਂ ਬਣਾਇਆ ਹੋਵੇ। ਭਾਂਵੇ ਕਿ ਲੰਗਰ ਇਕ ਹੀ ਵੰਡਣਾ ਅਸੂਲਨ ਠੀਕ ਲਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਜਾਂ ਤਿਆਰ ਬਰ ਸਿੰਘਾ ਦੀ ਕਮੀ ਕਾਰਨ ਥੋੜਾ ਹੀ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਵਰਤਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਸ ਵਿਚ ਹਰਜ਼ ਵੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਹਿਲੋਂ ਤਾਂ ਉਸ ਵੀਰ ਨੂੰ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਥੇ ਖੁੱਲਾ ਲੰਗਰ ਵੀ ਤਾਂ ਵਰਤ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਭਾਂਤ ਸੁਭਾਂਤੇ ਪਦਾਰਥ ਵਰਤ ਰਹੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕੀ ਲੋੜ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਬਿਬੇਕੀ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਦੀ।
ਜੇਕਰ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਦੋ ਕਾਰਨਾ ਵਿਚੋਂ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਬਿਬੇਕੀ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਸਤਰਾਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਫਿਰ ਬਿਬੇਕੀ ਸਿੰਘ ਗਲਤੀ ਦਾ ਭਾਗੀਦਾਰ ਬਣਦਾ ਹੈ।
1) ਜਾਂ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਆਮ ਲੰਗਰ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਸੀ ਜਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਵੀਰ (ਲੰਗਰ ਛਕਣ ਵਾਲਾ) ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬਿਬੇਕੀ ਲੰਗਰ ਤੋਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
2) ਓਸ ਵੀਰ/ਭੈਣ ਦੀ ਇਹ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਬਿਬੇਕੀ ਲੰਗਰ ਹੀ ਛਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਇਹ ਇੱਛਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਪਰ ਵਰਤਾਵੇ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਨਾਹ ਕੀਤੀ।
ਜੇਕਰ ਉਪਰਲੇ ਦੋਹਾਂ ਹੀ ਗੱਲਾ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਵੀ ਇੱਕ ਗਲ ਨਹੀ ਵਾਪਰੀ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਮੱਲੋਮੱਲੀ ਸਿੰਘ ਤੇ ਥੋਪਣਾ ਵੀ ਗਲਤ ਗੱਲ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਥੇ ਛਕਣ ਆਏ ਵੀਰ ਦੀ ਭੈਣ ਦੀ ਕੀ ਮਨਸ਼ਾ ਸੀ ਉਹ ਗੁਰੂ ਹੀ ਜਾਣੇ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਹੀ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦੀ ਮਨਸ਼ਾ ਵਿਚ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਜੀਹਨੇ ਢੁੱਚਰ ਢਾਹੁਣੀਆ ਹੋਣ ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰਾਂ ਦਾ ਬਸ ਮਸਾਲਾ ਹੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਸਿੰਘਬੀਜੇ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਦਾਸ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਵੀਰ ਜੀ ਆਮਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀਆ ਪੋਸਟਾਂ ਵਿਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਰੋਤ ਸਹਿਤ ਪੋਸਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਬਈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਵੀ ਬੜੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣਗੇ ਪਰ ਪਿਛਲ਼ੀਆ ਕੁਝ ਇਕ ਤੇ ਖਾਸ ਕਰ ਉਪਰਲੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਵੀਰ ਜੀ ਧਰਮ ਰਾਏ ਹੀ ਬਣ ਬੈਠੇ ਐਸਾ ਚਿੱਠਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਵਿਚਾਰੇ ਸਿੰਘ ਕੋਲ਼ੋ ਭਾਵੇ ਕੋਈ ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੱਜਰ ਗਲਤੀ ਵੀ ਨਹੀ ਹੋਈ ਉਸਨੂੰ ਪਾਪੀ ਬਣਾ ਛੱਡਿਆ। ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਖਵਰੇ ਕਿਹੜੀ ਹੋ ਗੁਜ਼ਰੀ ਕਿਸੇ ਗੁਰਮੁੱਖ ਰੂਹ ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਚੇ ਹੀ ਘਸੇਟ ਲਿਆ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪ ਜੀ ਓਸ ਵਰਤ ਧਰਮ ਰਾਏ ਦੇ ਪੀ ਏ ਰਹੇ ਹੋਣੇ ਜੋ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਕਿ:
Quote
I came to know that one of the most famous Bibeki (food) practitioner Singh suffered immensely before his death. Hope he paid all dues in this life and got Mukt. His manmat karams and teachings weren't carried forward into another incarnation.
ਵੀਰ ਜੀਉ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਇਹ ਗੱਲ ਲਿਖਦਾ ਤਾਂ ਸਮਝ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਪਰ ਆਪ ਜੀ ਤਾਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੜੀਆ ਹੀ ਤੁਕਾਂ ਲਿਆ ਲਿਆ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕੀ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਆਹ ਤੁਕ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲ਼ੀ ਜੇ ਨਹੀਂ ਲਉ ਫਿਰ ਪੇਸ਼ ਹੈ ਸਰੋਤ ਸਹਿਤ:
ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂ ਅਕਲਿ ਲਤੀਫੁ ਕਾਲੇ ਲਿਖੁ ਨ ਲੇਖ ॥
ਆਪਨੜੇ ਗਿਰੀਵਾਨ ਮਹਿ ਸਿਰੁ ਨੀਵਾਂ ਕਰਿ ਦੇਖੁ ॥6॥source: SriGuruGranthSahibJee
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਵਾਦੀ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਫੜ ਲਈ ਕਿ ਆਪਜੀ ਨੂੰ ਅਜੇ ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀ ਲੱਗਾ ਹੋਰਨਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਹੋਈ ਜਾਂ ਨਹੀ ਇਹਦੇ ਤਾਂ ਆਪਦੀ ਕਲਮ ਬੜੀ ਛੇਤੀ ਚੱਲੀ ਹੈ। ਸੋ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਜੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ ਮੋਇਆ ਦੀ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਤੁਸੀ ਆਪਣੀ ਦੱਸੋ ਬਈ ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਮੁਕਤੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਜੀ? ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀ ਵੀ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਸੰਗਤ ਦੀ ਤਾਂਘ ਕਰ ਸਕੀਏ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਇਹ ਭਕਾਈਆਂ ਮਾਰਨੀਆ
“ਆਪਨੜੇ ਗਿਰੀਵਾਨ ਮਹਿ ਸਿਰੁ ਨੀਵਾਂ ਕਰਿ ਦੇਖੁ ॥6॥”ਆਪਜੀ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਵੀ ਹਨ ਜਿਹੜੇ Discrimination ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਦਿੰਦੇ ਦਿੰਦੇ ਇਥੋ ਕਿ ਗੁਰੂ ਦਰਬਾਰ ਦੀ ਮਰਯਾਦਾ ਨੂੰ ਵੀ ਬੰਦ ਕਰਨ ਤੇ ਤੁਲੇ ਹੇਏ ਹਨ ਅਤੇ ਪੰਜਾਂ ਪਿਆਰਿਆ ਦੀ ਹੈਸੀਅਤ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਲਣ ਦੀ ਹਮਾਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੰਗਰ ਦੀ ਗੱਲ ਛੱਡੋ ਆਉ ਆਪ ਜੀ ਗੁਰੂ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਉਦਾਹਰਨ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਗੁਰੂ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਛਕਣ ਲਈ ਪੰਚਾ ਅੰਮ੍ਰਤ ਦੇਗ ਲਿਆਈ ਜਾਂਦੀ ਭੋਗ ਉਪਰੰਤ ਦੀਵਾਨ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਤੇ ਵਰਤਾਈ ਜਾਦੀ ਹੈ। ਪਹਿਲੋਂ ਪੰਜਾਂ ਸਿੰਘਾ ਦਾ ਛਾਂਦਾ ਕੱਢ ਕੇ ਵਰਤਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਤਾਬਿਆ ਵਾਲੇ ਸਿੰਘ ਦਾ ਛਾਂਦਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਵਾਰਤਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਇਥੇ ਪੰਜਾਂ ਸਿੰਘਾ ਦਾ ਛਾਂਦਾ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਅਤੇ ਤਿਆਰ ਬਰ ਤਿਆਰ ਸਿੰਘਾ ਨੂੰ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਕਿ ਵਰਤਾਵੇ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਧਰ ਉਧਰ ਵੀ ਹੋਣਾ ਪਵੇ। ਪਰ ਆਪਜੀ ਵਰਗੇ ਢਿੱਲੜਾ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਸੰਗਤ ਨਾਲ Discrimination ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾ ਕੇ ਵਾਪਾਰੀ ਸਿੱਖਾ ਰਾਹੀ ਇਸ ਮਰਯਾਦਾ ਨੂੰ ਤਕਰੀਬਨ ਤਲਾਜਲ਼ੀ ਹੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਮਰਯਾਦਾ ਨੂੰ ਡਟ ਕੇ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਮਤਿ ਹੀਣਿਆ ਵਲੋਂ ਮਾੜੇ ਚੰਗੇ ਬੋਲ ਵੀ ਸੁਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਹੁਣ ਸੰਗਤ ਆਪ ਹੀ ਫੈਸਲਾ ਕਰੇ ਢਿੱਲੜਾ ਦੀਆਂ ਹੁੱਜਤਾ ਮਗਰ ਲੱਗ ਕੇ ਗੁਰੂ ਕੀ ਮਰਯਾਦਾ ਨੂੰ ਤਿਆਗਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਸਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇ ਕੇ ਗੁਰੂ ਕੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਹਾਸਲ ਕਰਨੀਆਂ ਹਨ। ਰਹੀ ਗੱਲ ਲੰਗਰ ਦੀ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਲੰਗਰ ਇਕ ਹੀ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਜੇ ਸੰਭਵ ਨਾ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਭਰਮ ਵੀ ਨਹੀ ਕਰਨਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਬਸ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹੀ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਅਤਿ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਨਿਮਰਤਾ ਭਾਉ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵਿਚਾਰੇ ਗਰੀਬ ਸਿੱਖ ਦਾ ਦਿਲ ਨਾ ਦੁੱਖੇ ਬਾਕੀ ਆਕੜ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਬਥੇਰੇ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀ ਕਰਨੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਵੈਸੇ ਵੀ :
ਭਗਤਾ ਤੈ ਸੈਸਾਰੀਆ ਜੋੜੁ ਕਦੇ ਨ ਆਇਆ ॥ਜੇਕਰ ਗੁਰੂ ਸ਼ਾਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਕੁਝ ਲਿਖ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ ਤਾਂ ਖਿਮਾਂ ਦਾ ਜਾਚਕ ਹਾਂ ਜੀ।
ਗੁਰੂ ਚਰਨਾਂ ਦੇ ਭੋਰਿਆਂ ਦਾ ਦਾਸਜਸਜੀਤ ਸਿੰਘ
ਸਤਿਗੁਰਬਚਨਕਮਾਵਣੇਸਚਾਏਹੁਵੀਚਾਰੁ॥