The mind was still not satisfied and presented below is a third attempt to write something about Degh in poetic form:

ਦੇਗ਼ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਦੇ ਭੁਖ ਨਹੀਂ ਮਿਟਦੀ ਯਾਰੋ।
ਪਾਣੀ ਬਿਨਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸ ਨਹੀਂ ਬੁਝਦੀ ਯਾਰੋ।

ਦੇਗ਼ ਬਿਨਾਂ ਭੁਖਾ ਮਰਾਂ ਮੈਂ ਛੱਤੀ ਭੋਜਨ ਹੋਂਦਿਆਂ।
ਸਾਗਰ ਹੁੰਦੇ ਪਿਆਸਾ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰੰਗ ਮਰੇ ਰੋਂਦਿਆਂ।

ਕੋਈ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਦੇਗ਼ ਦੇ ਗੱਫੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।
ਪੀਂਘ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ ਜਿਵੇਂ ਰੱਸੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।

ਖੰਡੀਂ ਬ੍ਰਹਮੰਡੀਂ ਇਹ ਦੇਗ਼ ਹੈ ਫੈਲੀ ਹੋਈ।
ਉਹ ਭੱਜੇ ਦੇਗ਼ੋਂ ਜਿਹਦੀ ਬੁਧਿ ਹੈ ਮੈਲੀ ਹੋਈ।

ਨਵੀਨ ਸਿਖ ਦੇਗ਼ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਨੱਕ ਸਕੋੜਨ।
ਦੇਗ਼ ਆਉਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਮੋੜਨ।
ਕਹਿਣ ਸਾਡਾ ਕਲਿਸਟਰੋਲ ਬਹੁਤ ਵਧ ਜਾਊ।
ਅਖੇ ਘਿਓ ਖਾਣ ਨਾਲ ਸਾਡੀ ਉਮਰ ਘਟ ਜਾਊ।
ਓਇ ਭੋਲਿਓ ਗੁਰੂ ਦੀ ਦੇਗ਼ ਹੈ ਰੋਗ-ਖੰਡਨ।
ਦੁਖਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰ ਦੇਵੇ ਇਹ ਸੁਖ-ਮੰਡਨ।
ਡਾਕਟਰਾਂ ਦਾ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਪੱਥਰ ਤੇ ਲਕੀਰ ਨਹੀਂ।
ਜੋ ਦੇਗ਼ ਤੇ ਸੰਕਾ ਕਰੇ ਉਹ ਗੁਰਸਿਖ ਫਕੀਰ ਨਹੀਂ।
ਜੋ ਦੇਗ਼ ਦਾ ਗੱਫਾ ਲੈਣ ਵੇਲੇ “ਸਬਾਇਆ” ਕਹੇ।
ਉਹ ਨਾਮ ਕਮਾਈ ਆਪਣੀ ਐਵੇਂ ਹੀ ਜ਼ਾਇਆ ਕਰੇ।
ਬੁਰੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਕਦੇ ਨਾ “ਸਬਾਇਆ” ਕਹਿੰਦੇ।
ਦੇਗ਼ ਛਕਣ ਵੇਲੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਰੋਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ।
ਦੁਸ਼ਟ ਆਤਮਾ ਹੁੰਦੀ ਜੋ ਦੇਗ਼ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਫੇਰੇ।
ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਕਦੇ ਉਹਦੇ ਨਾ ਆਵੇ ਨੇਰੇ।
ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਇਕ ਨੇਕ ਸਾਲਾਹ ਹੈ ਯਾਰੋ।
ਦੇਗ਼ ਛਕਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਨਾ ਪਾਸਾ ਯਾਰੋ ਮਾਰੋ।

July 11, 2011