The mind was not satisfied with what was written. Here is another one on Degh:

ਇਕ ਦਿਨ ਮਨਮਤਿ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਬਹੁਤ ਸੀ ਪੈ ਗਿਆ।
ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਜਾਣੋਂ ਮਨ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਸੀ ਢੈ ਗਿਆ।

ਮਨ ਨੇ ਹਾਰ ਮੰਨ ਕੇ ਸੌਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਈ।
ਕਲਿਜੁਗ ਦੇ ਅਸਰ ਨੇ ਸੀ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਹਰ ਲਈ।

ਨਾਮ ਜਪਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਮਾਰ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ।
ਢੋਹ ਸਿਰਹਾਣੇ ਲਾ ਸੌਣ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ।

ਅਚਾਨਕ ਕਿਤਿਓਂ ਖੁਸਬੋ ਯਾਰੋ ਦੇਗ਼ ਦੀ ਸੀ ਆ ਗਈ।
ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਗਰਮਾ ਗਰਮ ਦੇਗ਼ ਦੀ ਛਵੀ ਛਾ ਗਈ।

ਸਭ ਭੁਲੀ ਸੀ ਥਕਾਵਟ ਮਨ ਨਰੋਆ ਸੀ ਹੋ ਗਿਆ।
ਮਨਮਤਿ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇਗ਼ ਦੇ ਫੁਰਨੇ ਨਾਲ ਸੀ ਖੋ ਗਿਆ।

ਛਾਲ ਮਾਰ ਮੰਜੇ ਵਿਚੋਂ ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸੀ ਉਠਿਆ।
ਗੁਰ-ਹੱਟੀ ਜਾ ਦੇਗ਼ ਦਾ ਸੀ ਗਹਿਰਾ ਗੱਫਾ ਖਟਿਆ।

ਦੇਗ਼ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਯਾਰੋ ਨਾਮ ਦਾ ਲਾਹਾ ਖਟਿਆ।
ਬਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਬਦ ਰਾਹੀਂ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਕੁਟਿਆ।

ਕਮਾਲ ਦੀ ਸੌਗਾਤ ਯਾਰੋ ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ।
ਦੇਗ਼ ਰਾਹੀਂ ਖਲਕਤ ਬੜੀ ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਤਰਾਈ ਹੈ।

ਦੇਗ਼ ਨਾਲੋਂ ਕਾਰਾਗਰ ਕੋਈ ਪਰਚਾਰ ਨਹੀਂ।
ਦੇਗ਼ ਛਕਕੇ ਪੈਂਦੀ ਫੇਰ ਜਮਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਨਹੀਂ।

ਇਕ ਵਾਰੀ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਜੋ ਦੇਗ਼ ਛਕ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਸਿਖੀ ਦਾ ਗਿਫਟ ਫਿਰ ਉਹਦੇ ਪੱਲੇ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘਾਂ ਤੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ ਦੇਗ਼ ਖੁਲੀ ਛਕਿਆ ਕਰ।
ਦਿਨ ਦਾ ਆਗ਼ਾਜ਼ ਦੇਗ਼ ਛਕਕੇ ਹੀ ਕਰਿਆ ਕਰ।

July 11, 2011