ਤੁੰਨੀ ਮੁੰਨੀ ਹੈ ਇਕ ਬਰਾਬਰ।
ਕਹਿ ਗਏ ਸੰਤ ਮਹਾ ਬਹਾਦਰ।

ਉਹੀ ਨਦਰੇ-ਗੁਰੂ ਦਾ ਪਾਤਰ।
ਜੋ ਕੇਸਾਂ ਦਾ ਨਾ ਕਰੇ ਨਿਰਾਦਰ।

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਾਹੜਾ ਜੋ ਸਿਖ ਨਾ ਰੱਖੇ,
ਖਤਾ ਭਾਰੀ ਹੈ ਕਰਦਾ ਸਰਾਸਰ।

ਖੁੱਲਾ ਦਾਹੜਾ ਤੇ ਸਿਰ ਦਸਤਾਰਾ।
ਓ ਸਿੰਘ ਪਿਆਰਾ ਸਾਡਾ ਬਿਰਾਦਰ।

ਕੀ ਲਹਿਣਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਪਾਸੋਂ?
ਦੁਨੀਆ ਝੂਠੀ, ਨਾ ਇਸ ਤੋਂ ਤੂੰ ਡਰ।

ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੋ ਰਹਿਤ ਹੈ ਰੱਖਦਾ।
ਉਸ ਤੇ ਹੀ ਰੀਝੇ ਦਸਮ ਗੁਰੂ ਫਾਦਰ।


ਦਾਹੜੀ ਬੰਨਣੀ ਛੱਡ ਸਰਦਾਰਾ।
ਗੁਰਾਂ ਦਾ ਬਣ ਜਾ ਸਿੰਘ ਪਿਆਰਾ।

ਦਾੜ੍ਹੀ ਬੰਨੀ ਲਗਦੀ ਮੁੰਨੀ ਵਾਂਗਰ।
ਇਹ ਕੰਮ ਹੈ ਮਾੜਾ ਓ ਮੇਰੇ ਯਾਰਾ।

ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਾ ਖੁਸ਼ ਰਹੇ ਪਿਆਰਾ।
ਜੱਗ ਭਾਂਵੇ ਰੁੱਸ-ਜੇ ਸਾਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ।

ਖਾਲਸਾ ਸੋਈ ਜੋ ਰਹਿਤ ਨਾ ਭੰਨੇ।
ਖਾਲਸਾ ਰਹੇ ਸਦ ਜੱਗ ਤੌ ਨਿਆਰਾ।

ਕਈ ਤੀਂਵੀਆਂ ਖਾਤਰ ਦਾੜ੍ਹੀ ਬੰਨਦੇ,
ਉਹ ਕਦੇ ਨਾ ਪਾਉਂਦੇ ਮੋਖ-ਦੁਆਰਾ।

ਕਈ ਜੌਬਾਂ ਲਈ ਮੂੰਹ ਫਿਕਸੋ ਲਾਉਂਦੇ,
ਉਹ ਗਵਾ ਲੈਂਦੇ ਆਪਣਾ ਤੇਜ ਕਰਾਰਾ।

ਜੋ ਧੌਲੇ ਲੁਕਾਉਣ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰਦੇ,
ਉਹ ਨਿਸਚੋ ਪਾਉਂਦੇ ਜਮਾਂ ਦਾ ਦੁਆਰਾ।

ਜੋ ਦਾੜੀ ਦੀ ਕਰਦਾ ਬੇਅਦਬੀ ਯਾਰੋ,
ਸਿੰਘਾਂ 'ਚ ਉਹਦਾ ਕਦੇ ਹੋਵੇ ਨ ਸ਼ੁਮਾਰਾ।

ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘਾ ਇਕ ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੇ।
ਕੇਸ ਦਾਨ ਬਖਸ, ਹੇ ਗੁਰੂ ਦਾਤਾਰਾ।

The above poem was written in response to the following poem by Bhai Balraj Singh:

ਭਾਪਾ ਜੀ ਨਾ ਰੰਗੋ ਇਹ ਸੋਹਣੀ ਦਾੜੀ
ਇਹ ਆਦਤ ਬੜੀ ਹੀ ਹੈ ਬਾਪੂ ਜੀ ਮਾੜੀ
ਕਿਓਂ ਕੀਤੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਵਲ ਪਛਾੜੀ ?
ਜਮਦੂਤਾਂ ਮਾਰ ਦੇਣੀ ANYTIME ਤਾੜੀ
ਇਹ ਰੰਗ ਕੇ ਹੁਣ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ ਲਾੜੀ
ਫੇਰ ਕਿਓਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ਇਹ ਮੇਹਨਤ ਸਾਰੀ
ਏਹਦੇ ਲਈ ਕਈ ਵੀਰਾਂ ਮੌਤ ਸੀਨੇ ਲਾ ਲੀ
ਤੁਸੀਂ ਕਿਓਂ ਕਠੀ ਕਰਕੇ ਥਾਟੀ ਪਾ ਲਈ
ਸਚੀ ਕਹਿੰਦਾ ਖੁਲੀ ਦੀ ਹੈ ਸ਼ਾਨ ਨਿਆਰੀ
ਦੁਨੀਆ ਜਾਂਦੀ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਤੋਂ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ
ਨਾ ਕਰੋ ਚਿੰਤਾ ਇਸ ਝੂਠੇ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਬਾਲੀ
ਹਡੀਆਂ ਰਹ ਗਈਆਂ ਗਿਣਤੀ ਦੀਆਂ ਚਾਲੀ
ਤਿਲਕ ਪਓਗੇ ਜਦੋਂ ਜੀਨ ਚ ਕਰਦੇ ਕਾਹਲੀ
ਇਹ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ,ਨਹੀਂ ਥਲੇ ਪਰਾਲੀ
ਟੂਟੀ ਹੱਡੀ ਨਾ ਜੁੜਨੀ ਨਾਕਰੋ ਸ਼ਾਕੀਨੀ ਬਾਲੀ
ਭਾਪਾ ਜੀ ਨਾ ਰੰਗੋ ਇਹ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਲੰਬੀ ਦਾੜੀ
ਇਹ ਆਦਤ ਸਚੀਂ ਬੜੀ ਹੀ ਹੈ ਬਾਪੂ ਜੀ ਮਾੜੀ